Epikurejstvo – razlika između verzija

'''Epikurejstvo''' je sistem [[filozofija|filozofije]] koji je stvorio [[Epikur]], poslednji antički filozof. Epikur je osnovao školu u jednom od [[Atinaatena|atinskih]] vrtova, koja je vrlo brzo dobila ime Epikurov vrt, a epikurejci "filozofi iz vrta".

Osnovna tvrdnja epikurejske [[epistemologijagnoseologija|teorije saznanja]] (kanonike) je da su svi [[percepcija|opažaji]] reprezentativno (ne propozicionalno) istiniti. U paradigmatičnom slučaju prizora, tanke trake [[atom]]a se konstantno izlivaju iz posmatranih tijela i naše [[oko|oči]] mehanički registruju one koje do njih dospijevaju povezujući ih u jednu cjelinu, ali ne i intepretirajući. Ti primarni vizuelni podaci imaju neosporivu vrijednost. Ali zaključci koji iz njih proizlaze o prirodi spoljašnjih objekata podrazumjevaju rasuđivanje, i tu stižemo do mjesta gdje se mogu desiti greške. Prema tome, opažaji služe kao jedan od tri kriterijuma, zajedno sa osjećanjima, kriterijumom o vrijednostima i prirodno stečenim opštim koncepcijama (''prolēpseis''). Na bazi evidencije opažaja, posjedujemo sposobnost da zaključujemo o prirodi mikroskopskih i dalekih fenomena. Nebeski fenomen, na primjer, se ne može smatrati božijom tvorevinom i iskustvo nam nudi mnoštvo adekvatnih modela preko kojih dolazimo do prirodnog objašnjenja. Osnove koje su protivne konzistentnosti direktno posmatranog fenomena, nazivaju se ''ouk antimarturēsis'', nedostatak kontraevidencije. Paradoksalno, kada više alternativnih objašnjenja istog fenomena prođe test, sva moraju biti prihvaćena kao istinita. U ovom slučaju kada se primjene fundamentalni principi fizike, samo jedna teorija prolazi test.