Batinska bitka – razlika između verzija

|datum = [[11. 11.|11]]. - [[29. 11.|29.11.]][[1944]].

|strana1 = <center>[[Image:Flag of SFR Yugoslavia.svg|22px]] [[Narodnooslobodilačka vojska Jugoslavije|NOVJ]] <br/> [[Image:Flag of the Soviet Union.svg|22px]] [[Crvena armija]]

|strana2 = <center>[[Image:Flag of Germany 1933.svg|22px]] [[NacističkaTreći Nemačkarajh|Nemačka]] <br/> [[Image:Flag of Hungary 1940.svg|20px]] [[Kraljevina Mađarska|Mađarska]]

'''Batinska bitka''' ili '''Batinska operacija''' jedna je od bitaka [[Drugi svjetski rat |Drugog svjetskog rata]] koja je trajala od 11. do 29. novembra 1944. godine kod sela [[Batina |Batine]] u [[Baranja|Baranji]], na desnoj obali [[Dunav]]a, između jedinica [[Crvena armija |Crvene armije]] i [[Narodnooslobodilačka vojska Jugoslavije|NOVJ]] s jedne i njemačkog [[VermahtWehrmacht|Vermahta]]a i njegovih saveznika s druge strane.

Poslije oslobođenja [[Beograd]]a i [[Vojvodina|Vojvodine]] jedinice 57. [[armija vojska|armije]] [[3. ukrajinski front | 3. ukrajinskog fronta]] Crvene armije, pod komandom generala Šarohina, i [[51. vojvođanska udarna divizija |51. vojvođanske udarne divizije NOVJ]], pod komandom potpukovnika [[Sreta Savić |Srete Savića]], izbile su na lijevu obalu Dunava i preuzele njenu odbranu od [[Baja|Baje]] u [[Mađarska |Mađarskoj]] do [[Bačka Palanka|Bačke Palanke]]. Da bi se omogućila dalja dejstva CA prema [[Beč]]u i [[Budimpešta |Budimpešti]] i 51. divizije NOVJ za oslobođenje Baranje i izbijanje na lijevu obalu [[Drava |Drave]], te jedinice su dobile zadatak da [[forsiranje | forsiraju]] Dunav kod Batine i [[Apatin]]a, zauzmu [[mostobran]]e i obezbijede prebacivanje glavnih snaga.

U štabu 3. ukrajinskog fronta CA u [[Srbobran]]u, na dogovoru o zajedničkom djelovanju sovjetskih i jugoslovenskih snaga i mjestu prijelaza Dunava, komandant Glavnog štaba NOV i PO Vojvodine [[Kosta Nađ]] i komandant 3. ukrajinskog fronta maršal [[Fjodor Tolbuhin|Fjodor Ivanovič Tolbuhin]], izabrali su, na Tolbuhinov prijedlog, za glavno mjesto prijelaza selo Batinu. Za drugo, pomoćno mjesto prijelaza izabrano je područje zapadno od Apatina.

Smatralo se da zbog izuzetno nepovoljnog i nepristupačnog terena kod Batine (široka i razlivena rijeka, močvarno tlo, gotovo okomita [[Banska kosa|Belomanastirska greda]] koja se diže uz dobro utvrđenu i branjenu obalu), neprijatelj neće očekivati napad na tom dijelu obale. U to se vrijeme upravo kod Batine nalazilo i mjesto razgraničenja dviju visokih njemačkih komandi: Vrhovne komande oružanih snaga (grupa armija "Jugoistok") i Vrhovne komande kopnene vojske (grupa armija "Jug").

Početkom novembra 1944. desnu obalu Dunava branile su, nizom uporišta od sela [[Duboševica | Duboševice]] do mjesta [[Čarna |Čarne]], jake njemačke snage 68. armijskog [[korpus]]a iz sastava 2. oklopne armije komande "Jugoistok" pod zapovjedništvom [[maršal]]a Maximiliana von Weichsa: dijelovi njemačke 31. SS-divizije i divizije "[[Brandenburg]]", četiri mađarska [[puk]]a i tri [[bataljon]]a, jedan [[ustaše | ustaško]]-[[domobrani | domobranski]] puk i jedan puk [[Srpskisrpski dobrovoljački korpusSS korpus| Srpskog dobrovoljačkog korpusa]], nekoliko policijskih bataljona, 25. [[artiljerija | artiljerijska]] [[baterija (vojskavojna jedinica)|baterija]] i 30 [[tenk]]ova. Jače rezerve nalazile su se južno od [[Osijek]]a i kod [[PečujPečuh|Pečuja]]a. Očekujući skori napad, njemačko zapovjedništvo na to je područje dovodilo nove jedinice. U početku operacije njemačke snage su brojale oko 30.000 vojnika, a na kraju više od 60.000.<ref>Срета Савић: 51. ВОЈВОЂАНСКА ДИВИЗИЈА, страна 28, према Архив Војноисторијског института, к. 2, рег. бр. 12/1; НАВ. НТ. 311 ф. 191; генерал--пуковник Шарохин, пук. В. Петрукин: Војноисторијски журнал, 1961, 2. стр. 25-36; Архив Војноисторијског института, к. 1395, рег. бр. 1-4.</ref>