'''Luigi Rodolfo Boccherini'''<ref>[http://www.treccani.it/enciclopedia/luigi-boccherini_%28Dizionario-Biografico%29/ Treccani.it]</ref> ([[Lucca]], 19. februara 1743. – [[Madrid]], 28. maja 1805.), [[Italija|talijanski]] [[klasicizam (muzika)|klasicistički]] [[kompozitor]] i [[violonečloviolončelo|violončelist]] kojeg je muzika zadržala dvorski i [[galantna muzika|galantni]] [[muzički žanr|stil]] iako je sâm sazrijevao pomalo udaljen od velikih evropskih muzičkih centara. Boccherini je naširoko poznat po jednom svojem [[menuet]]u iz [[Gudački kvintet u E-duru (Boccherini)|Gudačkog kvinteta u E-duru]], op. 11, br. 5 (G 275) i [[Koncert za violončelo br. 9 (Boccherini)|Koncertu za violončelo u B-duru (G 482)]]. Posljednje [[umjetničko djelo|djelo]] dugo je bilo poznato po znatno izmijenjenoj verziji njemačkog violončelista i plodna aranžera [[Friedrich Grützmacher|Friedricha Grützmachera]], no nedavno je vraćeno na originalnu verziju. Boccherini je komponirao nekoliko gitarskih kvinteta, uključujući Fandango (1798.) pod utjecajem španjolske muzike. Njegova biografinja Elisabeth Le Guin među Boccherinijevim muzičkim kvalitetama zabilježila je »zadivljujuću repetitivnost, afekciju za proširene pasaže s fascinantnim teksturama, ali gotovo bez melodijske linije, opsesiju mekom dinamikom, unikatno uho za sonoritet te neobično bogatu paletu introvertiranih i tugaljivih afekata«.<ref>Le Guin, ''Boccherini's Body: An Essay in Carnal Musicology'', 2006:3.</ref>
[[Image:LBoccherini.jpg|thumb|200px|left|Luigi Boccherini uz violončelo. Nepoznati umjetnik (c. 1764–1767).]]
