Verzija na datum 9 novembar 2012 u 02:07 uredi 89.172.229.35 (razgovor) →‎Nehumana primena CO ← Starija izmjena		Verzija na datum 19 januar 2013 u 12:42 uredi poništi 77.105.57.221 (razgovor) Nema sažetka izmjene Novija izmjena →
Red 234: == Lečenje trovanja ugnjen-monoksidom == {\| border="1" cellpadding="2" cellspacing="0" align="right" \|+'''Vreme eliminacije 50% karboksihemoglobina iz krvi, nakon trovanja SOCO primenom 21% i 100% O<sub>2</sub> na normalnom i povišenom pritisku''' !width="110"\|'''Vreme ''' !width="150"\|'''Procenat O<sub>2</sub> Red 267: Zato naon trovanja što pre treba započeti sa hiperbaričnom oksigenoterapijom ([[Hiperbarična oksigenoterapija\|HBOT]]) u [[barokomora\|barokomori]] na pritisku do 3 [[bar (razvrstavanje)\|bar]]-a u seansama od 90 minuta, prvog dana na svakih 6 sati, sve do uspostavljanja svesti. ([[Hiperbarična oksigenoterapija\|HBOT]]) značajno smanjuje rizik od budućih neuroloških [[sekvel]]a, u odnosu na terapiju 100% kiseonikom na normalnom pritisku (zbog znatno dužeg [[poluživot]]a eliminacije SOCO koja iznosi 80 minuta). Karboksihemoglobin u količini od 9% može izazvati komorske aritmije i [[fibrilacija srčanih komora\|fibrilaciju srca]]. U količini od 15%, ugljen-monoksid stvara rizik od nastanka [[moždani udar\|moždanog udara]] (infarkta), a kod [[trudnoća\|trudnica]] do poremećaja u organizmu [[plod]]a koji se [[kiseonik]]om snabdeva iz majčine [[krv]]i. Za primenu ([[Hiperbarična oksigenoterapija\|HBOT]]) možda su glavni razlozi podmukli efekat SOCO trovanja i razvoj kasnih neuropsihijatrijskih oštećenja u periodu od 2-28 dana posle trovanja i dugotrajno lečenje. Primenom ove metode na pritisku od 3 bar-a, u atmosferi 100% kiseonika, eliminacija SOCO iz organizma postiže se za 23 minute, a udisanjem 100% kiseonika na [[Zemljina atmosfera\|atmosferskom]] pritisku za nešto više od 80 min. Ovi podaci govore da je ([[Hiperbarična oksigenoterapija\|HBOT]]) metoda izbora za lečenje trovanja ugljen-monoksidom. Zato se svi bolesnici koji su bili izloženi trovanju SOCO, a u krvi imaju koncentraciju [[karboksihemoglobin]]a veću od 25%, bez obzira da li ispoljavaju simptome trovanja SOCO ili ne, se moraju lečiti ([[Hiperbarična oksigenoterapija\|HBOT]]) u [[barokomora]]ma.<ref name="Piantadosi"/> Ne postoje pouzdani znaci na osnovu kojih se može predvideti kod kojih će se bolesnika razviti neurokongnitivne sekvele. Uspeh lečenje trovanja SOCO i mnogih propratnih patoloških procesa koji se dešavaju, verovatno zavisi od vremena početka lečenja. Ako se bolesnici ne leče blagovremeno, može se desiti da hiperbarični kiseonik bude neefikasan.<ref>''Hyperbaric oxygen in carbon monoxide poisoning'' C D Scheinkestel, D V Tuxen, M Bailey, P S Myles, K Jones, D J Cooper, I L Millar, S Q M Tighe, and Lindell K Weaver BMJ 2000 321: 109. </ref><ref>Thom SR, Taber RL, Mendiguren II, Clark JM, Hardy KR, Fisher AB. ''Delayed neuropsychologic sequelae after carbon monoxide poisoning: prevention by treatment with hyperbaric oxygen.'' Ann Emerg Med 1995;25:474-480.</ref>- '''4.''' Ostala terapija trovanja obuhvata : mere [[kardiologija\|kardiopulmonalne reanimacije]] i [[simptomatska terapija\|simptomatsku terapiju]] prema potrebi. Red 288: * Proveriti da li su otvori za dovod vazduha prohodni pri korišćenju peći i [[dimnjak]]a u domaćinstvima, * Redovno vršiti kontrolu kvaliteta vazduha kod centralne klimatizacije, * Na poslovima gde dolazi do povećane koncentracije SOCO ne zapošljavati [[nikotin]]om zavisne osobe, trudnice, osobe sa hroničnim bolestima disajnih organa, nervnog sistema i srca. * Pušenje u prostoru koji poseduje [[klimatizacija\|centralnu klimatizaciju]] strogo zabraniti. * U auto-radionicama posebnim sistemima obezbediti odvod izduvnih gasova van zatvorenog prostora, uz obavezno provetravanje veštačkom ventilacijom (minimum 3-5 izmene vazduha na 1 čas). * [[Automobil]] sa pokrenutim [[motor]]om što pre ukloniti iz garaže. * Pri radu u prostoru zatrovanom SOCO obavezno koristiti zaštitna sredstva. * Na mestima gde postoji mogućnost pojave ugljen-monoksida, obavezno ugraditi uređaje za detekciju i signalizaciju prisustva ugljen-monoksida, (jer se njegovo prisustvo ne može otkriti, s obzirom da se radi o bezbojnom i bezmirisnom gasu). Red 320: == Vidi još == [[Datoteka:Mopitt first year carbon monoxide.jpg\|thumb\|250px\|Koncentracija SOCO u atmosferi u proleće i jesen 2000.]] [[Datoteka:Carbon-monoxide-sign.JPG\|thumb\|250px\|right\|Na svim rizičnim mestima obavezna je automatska signalizacija prisustva CO]] ==== '''1. [[Zaštita na radu]]''' '''u sredini sa SO''' ==== Red 366: ==== '''3. Uticaj ugljen-monoksida na bezbednost letenja.''' ==== [[Datoteka:C-141 Starlifter contrail.jpg\|thumb\|250px\|right\|Izduvni gasovi aviona kriju veliku opasnost zagađenja SOCO na samo atmosfere, već i kabinskog prostora aviona]] Piloti obično imaju bojazan od ugljen-monoksida koji u kabinu [[avion]]a može procuriti zbog neispravnosti prigušivača izduvnih sistema, ili curenja grejača u kabini aviona, ili u toku raketiranja iz avionskog naoružanja. Pri tome zaboravljaju da SOCO može poticati i od dima cigareta kod pušenja u toku letenja Jedan od najčešćih izvora trovanja ugljen monoksidom u avionu je duvanski dim. Ugljen monoksid čini oko 3% dima cigareta i od 5% do 8% kod pušenja cigara. Jedna kutija dnevno popušenih cigareta kod pušača dovodi do zasićenja njegove krvi ugljen-monoksidom u koncentraciji od 4% do 8%. Na zemlji pilot može da bude spokojan sa ovom koncentracijom ugljen-monoksida u krvi, ali u toku letenja slika se menja.

Ugljen monoksid – razlika između verzija