Dinarska četnička divizija – razlika između verzija
Uklonjeni sadržaj Dodani sadržaj
Nema sažetka izmjene |
|||
Red 12:
|oficir3=[[Mane Rokvić]]
|oficir4=[[Mirko Marić]]
|bitke=[[
|odlikovanja=
}}
Red 26:
Ime je dobila po [[Dinarska divizija (Jugoslovenska vojska)|Dinarskoj diviziji]] bivše [[Jugoslovenska vojska|kraljevske vojske]] koja se raspala za vrijeme [[aprilski rat|aprilskog rata]]<ref>[http://www.znaci.net/00001/11_20.htm Navodi o raspadu Dinarske divizije Vojske Kraljevine Jugoslavije]</ref>, a nastala je od dela [[Ustanak u NDH|srpskih ustanika]] koji su u ljeto 1941. započeli borbu protiv novouspostavljene [[NDH|Nezavisne Države Hrvatske]]. Među ustanicima je došlo do raskola oko toga treba li se boriti samo protiv NDH ili i protiv okupatora. Frakcija oko Đujića je zaključila da s [[Italijani]]ma treba surađivati - u zamjenu za oružje, opremu i zaštitu od ustaške odmazde - te je njegovo ljudstvo od Italijana organizirano u Dobrovoljačku antikomunističku miliciju ([[Milizia Volontaria AntiCommunista]], MVAC), te otpočelo borbu protiv suprotstavljene frakcije koja je kasnije postala poznata pod nazivom [[NOVJ|partizani]].
Početkom 1942. godine donesena odluka o svrstavanju pukova u Diviziju. Momčilo Đujić 6. februara, 1942. piše da njegov puk ulazi u sastav Dinarske divizije, a Pajo Popović nekoliko dana ranije javlja da tek predstoji formiranje divizije. Divizija je formirana tek krajem februara, ili narednih mjeseci.<ref name="Pop izdaje">[http://www.znaci.net/00001/15.pdf Jovo Popović, Marko Lolić, Branko Latas: Pop izdaje, Stvarnost, Zagreb, 1988.]</ref> »Elaborat Dinarske divizije« smatra diviziju faktorom ostvarenja »jedne Velike Srbije, koja bi obuhvatila: Srbiju, Vojvodinu, Bosnu, Hercegovinu, Crnu Goru, Dalmaciju do Šibenika i Liku«, a »pošto se završi stvaranje ovakve jedne srpske jedinice, tek onda može biti reči o nekim saveznim državama, ili državnim savezima«. Izričito je rečeno da u »srpskoj jedinici ima isključivo živeti pravoslavno stanovništvo«.<ref name="Pop izdaje"/> Od 1942. je Dinarska divizija
Jedinici Dinarske divizije su učetsvovale u [[četvrta neprijateljska ofanziva|četvrtoj neprijateljskoj ofanzivi]] protiv partizana, iako mnoštvo naroda nije bilo tome naklonjeno:
Red 37:
{{citat|»Vojska je u glavnom sedela u žicama i samo povremeno odlazila u tz. akciju čišćenja terena. Krvavi experimenti ponavljali su se dosta često ali niko nije iskorišćavao bolna iskustva svake od tih akcija. Posle svakog čišćenja trupe su vraćane u žice a partizani se vraćali na stara mesta. I kaogod što su Italijani pogrešno radili, držali se žice a teritoriju napuštali partizanima, tako su radili i naši s tom samo razlikom što su povremeno izlazili iz žica i vodili borbe sa partizanima u kojima je akcijama često puta učestvovala i talijanska vojska. Kako je svaka od tih akcija bila propraćena pljačkom pa i zločinima to je svet i iz tog razloga smatrao četnike običnim zločincima i tuđinskim plaćenicima.«<ref>Zb. NOR, XIV/2, 888.</ref>|Izveštaj četničkog potpukovnika [[Mladen Žujović|Mladena Žujovića]] o stanju Đujićevih četnika sredinom 1943.}}
Od pada [[Mussolini]]ja [[24. jul]]a 1943. Žujović i Đujić počinju reorganizirati četničke jedinice u »[[JVUO|Jugoslovensku vojsku u otadžbini]]«. Žujović je 6. augusta obavijestio Mihailovića kako je »izdao naređenje svim potčinjenim jedinicama da već sad naprave žigove sa oznakom 'Jugoslovenska vojska u otadžbini' iznad naziva komande«. Žujović na osnovu Dražine komande »u vezi predstojećih krupnih događaja«, odnosno očekivanog iskrcavanja Saveznika, naređuje:
Vodstvo Dinarske četničke divizije je nakon [[kapitulacija Italije u Jugoslaviji|kapitulacije Italije]] nastavilo suradnju s [[nacistička Njemačka|nacističkom Njemačkom]]. Isprva je obavještajno odjeljenje 15.brdskog korpusa 11. oktobra 1943. ocenilo da Đujićeva grupa nije „pouzdana“, jer je dokazano da Đujić stoji u vezi sa Dragoljubom Mihailovićem, te samo vremenski i prostorno ograničeni sporazumi dolaze u obzir.<ref>NAW, T-314, Roll 566, 000330: Uputstvo obavještajnog odjeljenja 15.brdskog korpusa 114. lovačkoj diviziji o saradnji sa četnicima u njenoj zoni odgovornosti (11. oktobar 1943.).</ref> Nasuprot njima, obavještajno odjeljenje 114. lovačke divizije je ocenilo da „sigurna obavještenja i dokumenti nedvojbeno ukazuju da se Đujić u dosadašnjoj borbi protiv komunizma pokazao kao pouzdan“ i da se „sabotaže i prepadi na njemačke trupe dosad nisu događali.“<ref>NAW, T-314, Roll 566, 000788-9: Odgovor obavještajnog odjeljenja 114. lovačke divizije na telegram 15. brdskog korpusa u kojem se Đujić optužuje za prepade na njemačke trupe i u kojem se traži Đujićevo hapšenje (4. oktobar 1943.).</ref> Uprkos početnim nedoumicama, Đujićeva "Dinarska divizija" je ubrzo postala sastavni deo zaštite namačke pozadine i krila, kako se navodi u izveštaju [[15. brdski armijski korpus (Nemačka)|15. korpusa]] komandi [[Druga oklopna armija (Nemačka)|2. oklopne armije Vermahta]]:▼
{{citiranje|1) Danom prijema ovog naređenja sve četničke jedinice na području zapadne Bosne, Like i Dalmacije ulaze u sastav Jugoslovenske vojske u otadžbini, na čijem čelu stoji Jugoslovenski ministar vojske, mornarice i vazduhoplovstva i načelnik Štaba Vrhovne komande armijski deneral Dragoljub Mihailović.
<br>
3) Svaki državljanin ima za dužnost da u svemu pomaže rad vojnih jedinica i da se pokorava svim naređenjima nadležnih komandanata.<ref>AVII, Ča, 245, 5/1 — 11</ref><ref>Vinko Braniča, Razvoj četničkog pokreta poslije kapitulacije Italije na bivšem anektiranom području sjeverne Dalmacije, Zbornik Instituta za historiju radničkog pokreta Dalmacije, 4, Split 1978, 911.</ref>}}
▲
{{citiranje|"U vezi gornjeg javljamo:
<br/>
| |||