Pokreti otpora u Drugom svjetskom ratu – razlika između verzija

 

== Poljska ==

Poljska je bila na daleko oštrijem nemačkom udaru od mnogih drugih okupiranih zemalja. Poljski otpor bio je izraz poljskog patriotizma, ali i izraz velikog antipoljskog raspoloženja Nemaca, koji su ih od prvog dana okupacije izložili masovnom teroru, slanju na prinudni rad, odvođenju u koncentracione logore.

 

 

== Grčka ==

U Grčkoj, gde je pokret otpora dobio obeležja narodnooslobodilačkog pokreta, došlo je oktobra 1943 - februara 1944. godine do građanskog rata između EAM-a ([[Grčki narodnooslobodilački front]]), čije su jezgro predstavljali komunisti, odnosno njegove oružane sile [[ELAS]], i komandanta vojnih formacija pukovnika [[Napoleon Zervas|Napoleona Zervasa]] EDES-a (Etnikos Demokratikos Elinikos Stratos). Ujedinjavanju rojalističkih snaga protiv komunista uveliko su kumovali Britanci. [[Grčki građanski rat]] će se obnoviti posle britanske intervencije 3. decembra 1944. protiv snaga EAM-a, pod optužbom da žele da zauzmu prestonicu i silom zavladaju u Grčkoj. EAM su slomile intervencionističke britanske snage koje su imale Čerčilovu poruku da postupaju kao u nekom osvojenom gradu u kojem je lokalna pobuna u toku.<ref name="Petranović"/>

 

 

== Albanija ==

Građanski rat je tekao u Albaniji, sa snagama kvislinškog režima „[[Velika Albanija|Velike Albanije]]", stvorenog pod pokroviteljstvom okupatora. Kvislinzi su razvijali propagandu o opasnosti koja preti Albaniji od slovenske opasnosti sa severa i helenske s juga. Komunisti su predstavljani kao tuđinski agenti.

 

 

== Francuska ==

Na izmaku leta 1941. u Francuskoj su počeli napadi na nemačke kasarne, klubove i bioskope namenjene nemačkim vojnicima, na kantine, vojne čekaonice i transporte. Septembra 1941. napadnuta su nemačka vojna lica u Nantu, Bordou, Parizu. Nemci su odgovorili streljanjima talaca i zatvaranjem hiljada ljudi. [[Šarl De Gol]] je 23. oktobra 1941, preko londonskog radija, naredio da se „na okupiranoj teritoriji Nemci otvoreno ne ubijaju", jer im je lako da masovnom odmazdom odgovaraju protiv nenaoružanih građana. Čim su Nemci 24. oktobra streljali taoce u Nantu, Bordou i Satobrijanu, De Gol je preko radija poručio: „''Streljajući naše mučenike, neprijatelj veruje da će zaplašiti Francusku. Francuska će mu pokazati da ga se ne boji''..." General je u znak simbola nepokornosti i pijeteta prema žrtvama pozvao sve Francuze i Francuskinje da prestanu sa radom i da ostanu „nepomični" tamo gde se zateknu, u petak 31. oktobra 1941. godine.<ref name="Petranović"/>

 

 

Suprotstavio se višijskom režimu maršala [[Philippe Pétain|Petena]] kao „nacionalnoj revoluciji, moralnoj obnovi i uspostavljanju autoriteta", vrednosti kompromitovanih samim tim što se vezivao za okupatora. De Gol je bio prihvaćen od Britanaca kao vođa „Slobodnih Francuza" posle sloma Francuske. General nije odustajao od stavljanja višijskih snaga u kolonijama pod svoju komandu, posebno na Bliskom istoku, u Siriji i Libanu.<ref name="Petranović"/>

 

== Izvori ==