Tek što je završen Karađorđev12312311111123Karađorđev grad propašću Prvog srpskog ustanka i Topola je teško postradala. Turci su porušili grad i građevine a od njih su ostali samo zidovi ruševine. Polet u razvoju Topole osetio se dolaskom na vlast Karađorđevog sina [[Aleksandar Karađorđević|Aleksandra]]. Obnovio je očevu zadužbinu što je izazvalo jače naseljavanje pa se razvila čaršija sa obe strane druma [[Beograd]]-[[Kragujevac]] sa lepim zgradama i dućanima. Povratak Obrenovića na vlast [[1858]]. god. se osetio i u Topoli i njenom daljem razvoju. Namesništvo koje je upravljalo u ime maloletnog [[kralj Milan Obrenović|Milana Obrenovića]], a posle pogibije kneza [[Mihailo Obrenović|Mihaila]] [[1868]]. godine je Karađorđev grad kao državno vlasništvo ponudilo na javnu licitaciju. Narod iz okolnih sela i Topole je uspeo da sakupi novac i otkupio je Karađorđevu crkvu za svoju crkvenu opštinu. Karađorđev grad je i dalje propadao zapušten i prepušten sam sebi, i vremenu. Ostaci Karađorđevog grada u Topoli su te [[1877]]. godine postali utočište pobunjenom drugom lepeničkom bataljonu. Topolska buna je unela dosta panike u redove obrenovićevaca, tim pre što se širila i vest o dolasku [[Petar I Karađorđević|Petra Karađorđevića]] na presto. To je nateralo kneza Milana Obrenovića da na ministarskoj sednici 27. novembra [[1877]]. donese ukaz o uvođenju vanrednog stanja u lepenički i jasenički srez. Doneta je odluka da se u Topolu uputi vojska pod koju su činile jedna četa pešadije iz Beograda i tri čete pešadije iz [[Smederevo|Smedereva]], eskadron konjanika i topovska baterija. Vojska pod komandom pukovnika Jovanovića je brzo ugušila pobunu i već 29. novembra, u popodnevnim satima zauzela Topolu. Po naređenju pukovnika i uz blagoslov kneza Milana Obrenovića vojska je krenula da ruši ostatke Karađorđevog grada. Dolaskom na vlast kralja Petra I ([[1903.]]) Topola se počinje razvijati i dobijati sve veći značaj a već naredne godine varošica se odvaja od sela i postaje samostalna opština i trgovačko-zanatsko naselje.
