David Owen – razlika između verzija

Porijeklom je iz Walesa[[Wales]]a, a diplomirao je medicinu te neko vrijeme radio kao neurolog i psihijatar, sudjelujući u istraživanjima [[Parkinsonova bolest|Parkinsonove bolesti]]. Za politiku se zainteresirao kao tinejdžer za vrijeme [[Sueska kriza|Sueske krize]] te se nakon nekoliko godina priključio socijalističkom [[Fabijansko društvo|Fabijanskom društvu]] i [[Laburistička stranka UK|Laburističkoj stranci]]. Kao laburistički kandidat je 1966. izabran za člana [[Parlament UK|Parlamenta]] za [[Plymouth Sutton (izborna jedinica Parlamenta UK)|Plymouth Sutton]] koga je zastupao do 1974. godine, kada je izrabran za zastupnika [[Plymouth Devenport (izborna jedinica Parlamenta UK)|Plymouth Devenport]] gdje je ostao sve do 1992. godine i dobijanja plemićke titule.

Od [[1968]]. do [[1970]]. je služio kao niži ministar u laburističkoj vladi [[Harold Wilson|Harolda Wilsona]]. Nakon poraza laburista 1970. je postao glasnogovornik stranke za pitanja obrane, ali i jedan od najvatrenijih [[evropejstvo|evropejaca]] u stranci, koji se zalagao za pristupanje UK [[Evropska ekonomska zajednica|Evropskoj ekonomskoj zajednici]], a čemu se vodstvo stranke protivilo.

U vladu je ušao godine [[1976]]. a ministrom vanjskih poslova postao godinu dana kasnije, nakon iznenadne smrti svog prethodnika [[Anthony Crosland|Anthonya Croslanda]]. Tada je imao 35 godina i bio najmlađi šef britanske diplomacije nakon [[Anthony Eden|Anthonyja Edena]]. Owen se na tom mjestu istakao kada je u suradnji sa svojim američkim kolegom [[Cyrus Vance|Cyrusom Vanceom]] stvorio mirovni plan temeljem koga će, u vrijeme njegovog nasljednika [[Lord Carrington|Lorda Carringtona]] biti potpisan [[Sporazum iz Lancaster Housea]], kojim je okončan sukob u tadašnjoj [[Rodezija|Rodeziji]].