Prva osoba koja je proglašena za narodnog heroja, bio je Petar Leković, kamenorezački radnik iz Užičke Požege i borac Druge proleterske udarne brigade, proglašen još za života, februara 1942. godine. Pored Lekovića zvanje narodnog heroja, do 15. avgusta1943. godine, kada je ukazom Vrhovnog štaba NOV i POJ uveden Orden narodnog heroja, steklo je još dvadesettroje boraca i rukovodilaca Narodnoodlobodilake vojske Jugoslavije. Istim ukazom Vrhovnog štaba NOV i POJ odlučeno je da se svim osobama koje su stekle naziv narodnog heroja dodeli Orden narodnog heroja.
Ukupno je proglašeno 1.322 narodnih heroja od čega 91 žena. Najveći broj narodnih heroja je odlikovan posthumno i to u peridu od 1951. do 1955. godine, povodom desetogodišnjice Narodnooslobodilačkog rata. Pored boraca i rukovodilaca NOVJ, Ordenom je odlikovano 22 stranih državljana, 32 jedinice i ustanove NOVJ, 8 gradova u Jugoslaviji i 4 društveno-političke organizacije. Jedini višestruki nosilac Ordena bio je Josip Broz Tito, koji je odlikovan tri puta — 19. novembra1944, 15. maja1972. i 16. maja1977. godine. Odlukom iz 1946. godine, Ordeni preminulih narodnih heroja čuvaju se u Vojnom muzeju u Beogradu.
Rođen je 9. decembra1888. godine u selu Klinci, kod Valjeva. Potiče iz bogate patrijarhalne zajednice, gde se smatralo da je školovanje i učenje samo za gradsku decu. Sam je naučio da čita i piše i postao najpismeniji i najnačitaniji seljak u Srbiji ; jedan od najuzornijih domaćina u svom kraju. Engleski jezik naučio je tokom obuke za bolničara u Engleskoj. Posle dinastičke promene 1903. godine kada pala dinastija Obrenović nastala su nemirna vremena sukoba i ratova. Posle balkanskih ratova spremalo se za Prvi svetski rat. Dragojlo Dudić posle odsluženja vojnog roka 1909. godine bio u ratovima u kojima je bio bolničar, kaplar i narednik. Posle povlačenja-prelaska srpske vojske preko Albanije1915. godine i Solunskog fronta, trajno se opredelio za ideje levice, socijalne i druge promene. Tako je 1919. godine postao član Socijalističke radničke partije Jugoslavije (komunista). U svome selu je formirao partijsku organizaciju 1920. godine. Nekoliko puta je bio kandidat za narodnog poslanika (1923. i 1925). Bio je član Mesnog komiteta KPJ za Valjevo i član Pokrajinskog komiteta KPJ za Srbiju, od 1940. godine. Između Prvog i Drugog svetskog rata sarađivao je u više listova i časopisa, uključujući „Politiku“, „Radničke novine“, „Rad“, „Narodnu pravdu“ i zbornik seljaka pisaca „Za plugom“. Organizator je ustanka u zapadnoj Srbiji 1941. godine protiv okupatorske vojske nacističke Nemačke. U julu 1941. godine formirao je Kolubarsku partizansku četu, potom je postao komandant Valjevskog partizanskog odreda, u novembru 1941. Izabran je za predsednika Glavnog Narodnooslobodilačkog odbora Srbije.
.jpg)
.jpg)
