Portal:LGBT/odabrani članak/9
Psihologija je među prvim disciplinama koje su počele da se bave homoseksualnošću kao posebnim fenomenom. Krajem 19. i tokom većeg dela 20. veka standardni odnos prema homoseksualnosti bio je u okvirima patološkog modela. Ovakva klasifikacija je postala predmet kritika, jer konstantno nije uspevala da da empirijske i naučne dokaze za posmatranje homoseksualnosti kao poremećaja ili abnormalnosti. Kako su se prikupljali rezultati istraživanja, profesionalni radnici u oblasti medicine, mentalnog zdravlja, sociologije i psihologije su došli do zaključka da je pogrešno klasifikovati homoseksualnost kao mentalni poremećaj i da je klasifikacija u DSM-u odraz neproverenih pretpostavki zasnovanih na nekada dominantnim društvenim normama i kliničkim utiscima dobijenim iz nereprezentativnog uzorka koji se sastojao od pacijenata koji su tražili terapiju ili pojedinaca koji su upali u probleme sa kriminalnim pravnim sistemom. Istraživanja i klinička literatura je pokazala da istopolna seksualnost i emocionalna privlačnost, osećanja i ponašanja su normalne i pozitivne varijacije ljudske seksualne orijentacije.