Pio iz Pietrelcine
Sveti Pio iz Pietrelcine (fon. Pio iz Pietrelčine, rođen kao Francesco Forgione; Pietrelcina, 25. maj 1887. – San Giovanni Rotondo, 23. septembar 1968), katolički redovnik kapucin koji je 2002. proglašen svetim.[1]
 | |
| Rođen | 25. 5. 1887. Pietrelcina (Benevento) |
| Preminuo | 23. 9. 1968. (dob: 81) San Giovanni Rotondo (Foggia) |
| Proglašen blaženim | 2. maj 1999. (Rim, papa Ivan Pavao II) |
| Proglašen svetim | 16. jun 2002. (Rim, papa Ivan Pavao II) |
| Spomendan | 23. septembar |
| Svetišta | San Giovanni Rotondo |
Biografija uredi
Francesco Forgione je kao šesnaestogodišnji dječak 1903. stupio u franjevački kapucinski samostan u gradiću Morconeu. Za svećenika je zaređen 1910. godine.[1] Nakon što je Kraljevina Italija ušla u Prvi svjetski rat 1915. pozvan je u vojsku,[1] ali nije dugo služio zbog bolesti i ubrzo je otpušten.
Od 1916. služi u samostanu u gradiću San Giovanni Rotondo, u kome je ostao sve do svoje smrti. Živio je i radio u skladu sa redovničkim zavjetom - asketski, okrenut duhovnosti. Od 1918. počela se širiti među vjernicima fama da se Padre Piju otvaraju stigme[1] (rane iz kojih kapa krv) za vrijeme osobito dirljivih misa. Nakon tog nagrnulo je mnoštvo hodočasnika u San Giovanni Rotondo da vidi to čudo. Od 1920. tim se fenomenom počeo baviti i sam vrh Vatikana, koji je navodno ispočetka prema tom bio nepovjerljiv,[1] uobičajeno za početke gotovo svih velikih fama o svetištima i svetcima. Od 1947. Padre Pio se bavi osnivanjem i izgradnjom bolnice (Casa di sollievo della sofferenza) za najteže bolesnike u svom gradu San Giovanni Rotondo, koja je još za njegova života izrasla u veliki bolnički kompleks.
Nakon smrti 1968. proglašen je blaženim 2. maja 1999. godine, a nakon toga i svetim 16. juna 2002. od strane pape Ivana Pavla II.[1]
