Pietro Badoglio
Pjetro Badoljo (ital. Pietro Badoglio; Gracano Monferato, 28. septembar 1871. – Gracano Badoljo, 1. novembar 1956) je bio italijanski vojskovođa i političar, najpoznatiji po kontroverznoj ulozi u Drugom svjetskom ratu, odnosno kapitulaciji Italije.
| Pjetro Badoljo | ||
|---|---|---|
|
| ||
| Lični podaci | ||
| Datum rođenja | 28. 9. 1871. | |
| Mesto rođenja | Gracano Monferato (Kraljevina Italija) | |
| Datum smrti | 1. 11. 1956. (dob: 85) | |
| Mesto smrti | Gracano Badoljo (Italija) | |
Završio je vojnu akademiju u Torinu. U italijanskoj vojsci je služio od 1892. i kao artiljerijski poručnik učestvovao je u kolonijalnim ratovima: neuspešnom ratu protiv Abesinije i u ratu protiv Osmanskog Carstva u kome se borio u Libiji. Za vreme Prvog svetskog rata je napredovao do čina generala i zadržao svoj položaj iako su ga mnogi držali odgovornim za vojnu katastrofu kod Kobarida 1917. godine.
Posle rata 1919. je izabran za senatora, a kasnije je radio u diplomatiji, pored ostalog bio je i italijanski ambasador u Brazilu. Posle Prvog svetskog rata dobio je čin maršala, te je bio jedan od ključnih ličnosti u razvoju italijanske vojske i njene ratne doktrine. Između 1929. i 1933. vršio je dužnost generalnog guvernera Libije, pri čemu je nakon dve decenije uspeo skršiti otpor domorodaca italijanskoj vlasti tako što je civilno stanovništvo trpao u koncentracione logore. U ratu protiv Abesinije je komadovao italijanskom vojskom gde je izvojevao niz pobeda, ali i takođe odobrio korištenje bojnih otrova, odnosno iperita protiv etiopske vojske i civila. Po završetku rata je od kralja Vitorija Emanuela III dobio je titulu kneza Adis Abebe i imenovan je za guvernera i vicekralja Etiopije.
Kao načelnik generalštaba. Protiveći se učešću Italije u Drugom svetskom ratu. Posle teškog poraza italijanske vojske prilikom pokušaja osvajanja Grčku podnosi ostavku.
Badoljo je 26. jula 1943. imenovan za premijera nakon što je kralj smenio Musolinija sa te funkcije. Odmah je počeo diskretne pregovore sa Saveznicima o izlasku iz rata, a što je 8. septembra 1943. dovelo do kapitulacije. Nju je objavio na način koji je skoro kompetnu italijansku vojsku posve izennadio te omogućio da odmah bude razoružana i zarobljena od svojih nemačkih saveznika, a najveći deo Italije okupiran. Kasnije je objavio rat Nemačkoj. Premijer je ostao sve do oslobođenja Rima 1944. godine, kada je, suočen sa izuzetnom nepopularnošću morao prepustiti mesto antifašističkom političaru Ivanoeu Bonomiju.
Vidi još uredi
- La Badoglieide, popularna satirička pesma o Badolju koju su pevali italijanski partizani
