Pavle Pavlović

Pavle Pavlović (18881971), revolucionar i društveno-politički radnik FNR Jugoslavije i NR Srbije.

Pavle Pavlović

Na Kongresu ujedinjenja 1919. godine bio je izabran za predsjednika SRPJ(k).[1] Postoje i navodi da je bio sekretar Centralnog komiteta KPJ.[2]

Biografija

uredi

Pavle Pavlović rođen je 20. 2. 1888. godine u Lešnici, Podrinje. Po zanimanju je bio abadžijski radnik.

Radnički pokret

uredi

U Obrenovcu je 1903. godine završio zanat, kada se uključio u sindikalni pokret. Godine 1905. postao je sekretar pododbora Saveza abadžijskih radnika u Loznici. Godine 1906. je postao član uprave i tehnički sekretar Saveza abadžijskih radnika u Valjevu, od 1907. do 1908. godine sekretar mesnog sindikalnog veća u Valjevu, a od 1911. do 1914. godine sekretar Glavnog radničkog saveza SDS Srbije.

Godine 1906. primljen je za člana Srpske socijaldemokratske stranke, a član Glavne uprave SSDS bio je od 1911. do 1914. i 1919. godine. Socijalistički odbornik u Opštini beogradskoj bio je od 1911. do 1915., stalni saradnik „Radničkih novina“ od 1909. do 1914., a zatim partijskog lista „Budućnost“, u Nišu 1915. godine.

Međuratni period

uredi

Pavlović je na osnivačkom kongresu Socijalističke radničke partije Jugoslavije (komunista) aprila 1919. godine bio konferent o agrarnom pitanju. Maja iste godine postaje sekretar Centralnog radničkog sindikalnog veća Jugoslavije. Avgusta 1920. godine bio je izabran u Beogradu na komunističkoj listi za opštinskog odbornika, a u novembru za narodnog poslanika Ustavotvorne skupštine. Bio je stalni saradnik obnovljenih „Radničkih novina“.

Pavlović je predsedavao radu Drugog kongresa KPJ i bio izabran za predsednika Izvršnog odbora Centralnog veća KPJ. Od septembra 1921. do jula 1922. godine bio je sekretar zgraničnog komiteta KPJ u Beču, aktivni učesnik na Prvoj (1922) i Drugoj zemaljskoj konferenciji KPJ (1923) u Beču. Kao delegat KPJ, 1921. godine učestvovao je na Trećem kongresu i Četvrtom kongresu Kominterne u Moskvi 1922. godine.

Posle povratka u Kraljevinu SHS, uhapšen je u oktobru 1923., a osuđen avgusta 1924. godine od prvostepenog suda u Beogradu. Iz KPJ je isključen 1927. godine kao istaknuti predstavnik leve frakcije. Pavlović nastavlja sa radom u sindikatu sve do 6. 1. 1929. godine, kada su Nezavisni sindikati zabranjeni.

Drugi svjetski rat

uredi

Period SFRJ

uredi

Posle Drugog svetskog rata bio je pomoćnik ministra rada NR Srbije, potpredsednik Gradskog odbora Narodnog fronta Beograda, urednik lista „Rad“, predsednik Saveza tekstilnih radnika Jugoslavije, član Glavnog odbora sindikata NR Srbije, predsednik nadzornog odbora Jedinstvenih sindikata Jugoslavije i narodni poslanik Savezne narodne skupštine prvog saziva.

Umro je 1971. godine u Beogradu i sahranjen je u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju.

Izvori

uredi
  1. Petar Požar, Jugosloveni žrtve staljinskih čistki (str. 154-166), Beograd, 1989.
  2. Strah od mrtvog Filipa

Literatura

uredi