Pacifička ploča
Pacifička ploča ili Tihooceanska ploča je najveća od svih dvanaest glavnih litosfernih ploča na Zemlji.[1]
Tihooceanska ploča | |
|---|---|
 | |
| Lokacija | |
| Kontinenti | Sjeverna Amerika, Azija, Australija |
| Oceani | Pacifik |
| Površina | 103,000.000 km² |
| Tektonika | |
| Granične ploče | Sjevernoamerička, Kokosova, Naskanska, Antarktička, Australska, Filipinska |
| Transformne zone | Rasjed San Andreas |
| Divergentne zone | Istočnopacifički hrbat, Pacifičko-antarktički hrbat, Fucov hrbat, Explorer |
| Konvergentne zone | Marijanski rov, Aleutska brazda, Kurilsko-kamčatska brazda, Japanska brazda |
| Aktivnost | |
| Brzina | 59 – 103 mm/god. |
| Smjer | jugoistok → sjeverozapad |
Karakteristike uredi
Pacifička ploča leži ispod velikog Tihog oceana i njena sjeveroistočna strana je divergentna granica sa litosfernim pločama Explorer, Juan de Fuca i Gorda, te formira podmorske hrbate Explorer, Juan de Fuca i Gorda. Sredina istočne strane je transformna granica sa Sjevernoameričkom pločom duž rasjeda San Andreas i granice s Kokosova+om pločom. Jugoistočna strana je divergentna granica sa Naskanskom pločom s kojom formira Istočnopacifički hrbat.
Južna strana Pacifička ploče je divergentna granica sa Antarktičkom pločom s kojom formira Pacifičko-antarktički hrbat.
Na zapadu, ploča graniči sa Ohotskom pločom i formira Kurilsko-kamčatsku i Japansku brazdu[2], i sa Filipinskom pločom sa kojom formira konvergentnu granicu pod koju se subducira (podvlači) i stvara Marijansku brazdu, a sa Carolinskom pločom formira transformnu granicu, a sa Sjevernom Bizmarkovom pločom ima zonu kolizije.
Na jugozapadu Pacifička ploča ima konvergentnu granicu sa Indo-australskom pločom, pod koju se subducira sjeverno od Novog Zelanda. Njena sjeverna strana je konvergentna granica sa kojom se Pacifička ploča subducira pod sjevernoameričku ploču, i formira Aleutsku brazdu.
Pacifička ploča je poznata po Vatrenom pojasu pacifika. To je pojas vulkana i trusnih područja koja se nalaze po obodima ove ploče. U ovom pojasu se nalazi oko 40% svih aktivnih vulkana na svijetu.[2]
Izvori uredi
- ↑ „SFT and the Earth's Tectonic Plates”. Los Alamos National Laboratory. Arhivirano iz originala na datum 2013-02-17. Pristupljeno 2. 11. 2013.
- ↑ 2,0 2,1 „Pacific Plate” (engleski). Encyclopædia Britannica. Pristupljeno 02. 11. 2013.
Vanjske veze uredi
- Ostali projekti
 | U Wikimedijinoj ostavi ima još materijala vezanih za: Pacifička ploča |