Nuklearna nesreća u Vinči
Nuklearna nesreća u Vinči se dogodila 15. oktobra 1958. godine u Institutu za nuklearne nauke u Vinči kada je došlo do isticanja radioaktivnog materijala iz nekoliko meseci ranije postavljenog nuklearnog reaktora, prvog u tadašnjoj Jugoslaviji. Tom prilikom je ozračeno šestoro mladih istraživača - Radojko Maksić, Roksanda Dangubić, Draško Grujić, Stjepko Hajduković, Živorad Bogojević i Života Vranić. Znajući da se oni adekvatno ne mogu lečiti u tadašnjim beogradskim bolnicama, akademik Pavle Savić je uspeo ugovoriti da se ozračeni istraživači već sledeći dan prebace u Pariz na lečenje u Institut Kiri gde se nad njima počela provoditi eksperimentalna terapija. Šestoro pacijenata, svi osim Bogojevića, su mesec dana kasnije bili podvrgnuti tada pionirskoj operaciji transplantacije koštane srži. Od njih šest su svi preživeli osim Vranića koji je umro. Nesreća je postala predmetom istrage tokom koje je Savić istraživače optužio za nemar, odnosno neadekvatnu zaštitu eksperimentalnog reaktora. Nesreća u Vinči je relativno šturo praćena u medijima tadašnje Jugoslavije, a sam istraživački program, koji se ponekad tumači kao pokušaj Jugoslavije da razvije sopstveno nuklearno naoružanje, je ubrzo nakon toga bio obustavljen.
U popularnoj kulturi uredi
Godine 1976. je o tim događajima u jugoslovensko-francuskoj koprodukciji snimljen televizijski film pod nazivom Ozračeni. Događaji oko Vinče i liječenja naučnika prikazani su i u filmu Čuvari formule Dragana Bjelogrlića, koji je premijerno prikazan 2023. godine.