Coro, Venezuela
Coro (nekad znan kao Santa Ana de Coro) je grad od 225,400 stanovnika.[2]on je i glavni grad savezne države Falcón na sjeverozapadu Venecuele.
Coro
Santa Ana de Coro | |
---|---|
Panorama grada iz zraka | |
Koordinate: 11°23′N 69°40′W / 11.383°N 69.667°W | |
Država | Venecuela |
Savezna država | Falcón |
Općina | Miranda |
Osnivanje | 1557. [1] |
Vlast | |
- Gradonačelnik | Pablo Acosta |
Površina | |
- Ukupna | 44 km² |
Visina | 32 metara[1] |
Stanovništvo (2017.) | |
- Grad | 225,400[2] |
Vremenska zona | VST (UTC-4:30) |
Poštanski broj | 4101 |
Pozivni broj | 0268 |
Karta | |
Geografske karakteristike
urediCoro se prostire na južnom kraju prevlake koja povezuje Poluotok Paraguanu sa kopnom, udaljen 320 km sjeverozapadno od Caracasa. Grad leži na 32 metara nadmorske visine.[1]
Historijski centar Cora je zajedno sa njegovom karipskom lukom La Vela, koja leži 11 km sjeveroistočno - 1993. uvršten na UNESCO-vu Listu mjesta svjetske baštine u Americi.[3]
Historija
urediCoro je osnovan 1527. u vrijeme kad je Španjolsko carstvo na sve moguće načine pokušavalo spriječiti lov na robove u tom kraju. Orginalno ime naselja - Santa Ana de Coriana, vuče korijen iz imena lokalnih [[Indijanci|Indijanaca koji su nastanjivali taj kraj.[1] Između 1528. - 1546. španjolski kralj Karlo V dao je u najam zapadnu Venezuelu, njemačkoj bankarskoj kući Welsers, pa je Coro postao njihova glavna trgovačka stanica, i regionalna prijestolnica.[1]
Coro je jedno vrijeme bio početna baza brojnih ekspedicija koje su kretale u potragu za El Doradom - legendarnom zemljom zlata. Iz Cora je 1806.Francisco de Miranda - pionir borbe za nezavisnost španjolskih kolonija, poveo svoje snage u prvom pokušaju oslobađenja od Španjolskog carstva.[1]
Znamenitosti
urediCoro i njegova luka | |
---|---|
Svjetska baština – UNESCO | |
Venezuela | |
Registriran: | 1993. |
Mjerilo: | i, iv |
Referenca: | UNESCO |
Coro je jedini preživjeli primjer bogatog spajanja lokalnih građevinskih tradicija s španjolskim Mudéjar stilom i holandskim arhitektonskim tehnikama. Kao jedan od prvih kolonijalnih gradova u svom centru i luci ima 602 historijskih građevina[3]
Poneke kamenom popločene ceste još i danas služe svrsi, a karakteristične kućice od adobe cigle koje okružuje luku, jedinstvene su u Karibima. Coro ima brojne crkve iz kolonijalnih vremena, on je od 1531. bio sjedište prve biskupije u Venezueli. Katedrala podignuta 1583., jedna je od dvije najstarije crkve u Venezueli, bedemi oko nje sa nišama za topove podignuti su za odbranu od piratskih napada. Drastično je preuređena 1928., ali je danas ponovno vraćena u gotovo orginalno stanje, nakon što je 1957. proglašena nacionalnim spomenikom.[1]
Samostan Salceda, izgrađen 1620., kasnije se koristio kao škola, od 1978. ponovno je u funkciji kao samostan, a danas se u njemu nalazi crkveni muzej. Od ostalih značajnih građevina Coro ima Kuću Arcaya i Kuću željeznih prozora, obje iz 18. vijeka i Biskupski dvor, koji je danas u privatnom vlasništvu.[1]
Na prevlaci koja povezuje poluotok sa kopnom leži Nacionalni park Médanos de Coro (Dine Cora) osnovan 1974., koji obuhvaća jedino veće područje pješčanih dina u Južnoj Americi[1]
Privreda i transport
urediPo okolici grada koja se navodnjava uzgaja se; duhan, kava, kakao i ricinus.[1] A u samom gradu njegove tvornice proizvode sapun, cipele i cigare. Pored grada ima naslaga soli i rudnika ugljena.[1]
Nakon eksplozivnog rasta naftne industrije na Poluotoku Paraguana Coro je izrastao i u jak financijski centar.[1]
Grad je autoputevima i željeznicom povezan sa svim većim gradovima u Venezueli, kao i sa svim većim centrima na poluotoku[1]. Pored toga ima i ima i aerodrom Jose Leonardo Chirinos (IATA: CZE, ICAO: SVCR) sa vezama prema svim većim gradovima u zemlji.