Neprijatelj (film, 2011)
Neprijatelj je srpski film iz 2011. godine. Režirao ga je Dejan Zečević, a scenario su zajedno sa njim napisali Đorđe Milosavljević i Vladimir Kecmanović. Film je rađen u koprodukciji Srbije i Bosne i Hercegovine, uz manjinske koproducente iz Hrvatske i Mađarske. Sniman je na lokacijama na planini Kozari i u Beogradu. Finansiranje filma su pomogli Ministarstvo kulture Republike Srbije, Ministarstvo prosvjete i kulture Republike Srpske i opština Prijedor.
| Neprijatelj | |
|---|---|
 | |
| Žanr | drama triler horor |
| Režija | Dejan Zečević |
| Producent | Tihomir Stanić Deneš Sekereš Damir Teresak Nikolina Vučetić |
| Scenario | Đorđe Milosavljević Dejan Zečević Vladimir Kecmanović |
| Uloge | Aleksandar Stojković Vuk Kostić Tihomir Stanić Slavko Štimac Ljubomir Bandović |
| Muzika | Nemanja Mošurović |
| Fotografija | Dušan Joksimović |
| Montaža | Marko Glušac |
| Studio | Balkan film Biberče Tivoli Film Maksima Film |
| Datum(i) premijere | 6. 3. 2011 (FEST)
|
| Trajanje | 108 min. |
| Zemlja | Srbija |
| Jezik | srpski |
| Budžet | 1.200.000 evra |
Film je svoju premijeru imao 6. marta 2011. godine na beogradskom Festu.
Radnja uredi
Godina 1995, 7. dan mira nakon potpisivanja Dejtonskog sporazuma. Inženjerska jedinica deminira granicu između Republike Srpske i Federacije Bosne i Hercegovine. Svaki od vojnika nosi svoj teret ratnih iskustava i trauma, svaki se suočava sa strahovima na sopstveni način. Jedni skloni autodestrukciji, drugi srećni što su živi, treći katatonični posle doživljenih trauma, četvrti okrenuti molitvama, peti šali i smehu tamo gde im mesto i nije, neki snovima o povratku porodici, a neki okrvavljenih ruku i krišom napunjenih džepova pokušavaju se prikriti.
Kao i na samom početku tek završenog rata, dovoljna je jedna iskra ludila, da se pokrene “perpetum mobile” sukoba i nasilja među prijateljima.
Uloge uredi
| Glumac | Uloga |
|---|---|
| Aleksandar Stojković | Cole |
| Vuk Kostić | Čaki |
| Tihomir Stanić | Daba |
| Ljubomir Bandović | Sirovina |
| Marija Pikić | Danica |
| Slavko Štimac | Vesko |
| Dragan Marinković | Lik |
| Goran Jokić | Faruk |
| Stefan Bundalo | Guzica |
| Vladimir Đorđević | Sivi |
| Duško Mazalica | Jovica |
| Vladan Cvetković | Komadant IFOR-a |
Kritike uredi
Dubravka Lakić:[1]:
Zečevićevim junacima, prema zamisli scenariste Milosavljevića, dogodio se, šejtan lično. I to civil. Otelotvoren u liku hromog Dabe (ubedljiv Tihomir Stanić), čoveka za koga se ne zna ni ko je ni odakle je, niti se zna da li je u pitanju odavno psihički poremećena osoba, ili ga je ratna nesreća dovela u zazidanu rupu... Sve ovo deluje filmski privlačno i intrigantno, što jeste slučaj u prvom delu filma, kada se gledalac upoznaje sa filmskim junacima... Danica je jedini ženski lik, nejasno postavljena, nedorečena i pomalo nakalemljena. Drugi deo filma je znatno slabiji. Tu je jasno da sistem „organizovanog haosa“ ne može da funkcioniše na duže, da pravila igre realno-nerealno nisu jasno uspostavljena, jer je prosečnom bioskopskom gledaocu povremeno potrebna diskretna smernica kako ne bi završio u potpunoj konfuziji, što mu se u slučaju ovog filma može dogoditi. U drugom delu filma izlaze na videlo manjkavosti scenarija i dijaloških linija, koje se često svode na isprazno filozofiranje na temu tvorca univerzuma, dobra i zla, života i smrti, uz upotrebu stereotipa, što filmu oduzima snagu i čini da i sami glumci posustaju... Ako će se po čemu trajnije pamtiti ovaj film, onda je to sigurno po fotografiji Dušana Joksimovića, koja je tvrda, bez mnogo boje, uznemiravajuće hladna, načvršći je element u gradnji psihološke drame.