Nemenikuće se nalazi južno od Sopota. Nemenikuće su starije naselje. U njegovoj blizini ima tragova koji ukazuju da je tu bilo naselja još u srednjem veku. Ali ne možemo s pouzdanošću utvrditi kada je ovo naselje postalo.
Prve podatke o Nemenikućama imamo iz početka 18.veka. Znamo da je 1732.g. u Nemenikučama bilo 18 kuća i da je selo imalo crkvu „od rastovih dasaka, pokrivenu rastovim šindrom, bez svoda i neosvećenu.“ Po podacima iz literature može se zaključiti da je ova crkva podignuta oko 1708.g. Na karti iz doba austrijske vladavine (1718-1739.g.) zabeleženo je naseljeno mesto Neminikutie, koje je tada pripadalo gročanskom distriktu.
Pred kraj 18.veka, za vreme austro-turskih ratova, stanovništvo je moralo napustiti selo i kriti se po zbegovima, a meseca jula 1788.g. prebeglo je „preko“ (Banat) Kasnije se najveći deo stanovništva povratio, a dolazili su i novi doseljenici u sve većem broju. Godine 1818. Nemenikuće su ulazile u sastav Vićentijeve knežine i tada je u selu bilo 57 kuća. Godine 1822. selo je imalo 63, a 1846. 99 kuća. Po Popisu iz 1921. godine Nemenikuće su imale 351 kuću sa 1960 stanovnika.
Za najstariju porodicu smatraju se Vidakovići, od kojih danas nema potomaka u Nemenikućama. Od ovih je poznati pisac Milovan Vidaković, koji se rodio u Nemenikućama 1780.g. Vidakovići su starinom „od Drine reke, iz mesta Loznice“, odakle su pobegli „zbog buna i nemira“ U stare porodice ubrajaju se i Đorđevići (Zećevići). Ostale su porodice mlađih doseljenika. (podaci krajem 1921. godine).[1][2]
Poznata je crkva u Nemenikuću posvećena svetim apostolima Petru i Pavlu u kojoj je Arsenije III Čarnojević poslednji put pričestio Srbe pre prelaska u Austrougarsku. Crkva je ekranizovana u TV seriji „Greh njene majke“.[3] U ovom selu je takođe rođen srpski književnik Milovan Vidaković, začetnik romana u modernoj srpskoj književnosti.
U naselju Nemenikuće živi 1641 punoletni stanovnik, a prosečna starost stanovništva iznosi 40,7 godina (39,0 kod muškaraca i 42,5 kod žena). U naselju ima 614 domaćinstava, a prosečan broj članova po domaćinstvu je 3,35.
Ovo naselje je u velikim delom naseljeno Srbima (prema popisu iz 2002. godine).
↑Podaci su uzeti iz: „Naselja“ knj.26.dr. B. M. Drobnjaković Kosmaj ) i iz „Letopisa“ opštine Nemenikuće.
↑Literatura „Letopis Podunavskih mesta“(Beč 1998) period 1812 – 1935 g. Letopisa, po predanju, Podunavskih mesta i običaji nastanak sela ko su bili Dosenjenici čime se bavili meštani
Izvor Monografija Podunavske oblasti 1812-1927 objavjeno (1927 g.)„Napredak Pančevo,,
„Letopis“: Podunavska mesta i običaji Marina (Beč 1999 g.). Letopis period 1812 – 2009 g. Sastavio od Pisanih tragova, Letopisa, po predanju mesta u Južnoj Srbiji, mesta i običaji nastanak sela ko su bili Doseljenici čime se bavili meštani
Napomena
U uvodnom delu autor je dao kratak istorijski pregled ovog područja od praistorijskih vremena do stvaranje države Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca. Najveći prilog u ovom delu čine ,»Letopisi« i trudio se da ne propusti nijednu važnu činjenicu u prošlosti opisivanih mesta.
Srbija
