Nemanja Stanković
Nemanja Stanković (Osijek, SFRJ, 22. jun 1971) poglavar je Srpske istinski pravoslavne crkve sa „monaškim“ imenom Akakije i titulom „episkop resavsko-šumadijski i svesrpski“.
Biografija uredi
Nemanja Stanković, od oca Miroljuba i majke Slađane, rođen je 22. juna 1971. u Osijeku. Osnovnu i srednju umetničku školu (odsek grafički dizajn) završio je u Novom Sadu. Obrazovanje je nastavio u Atini gde je na Umetničkoj akademiji (Sholi Kalon Tehnon) uspešno završio višu školu vizantijske umetnosti (ikone, freskopis, mozaik) u klasi poznatog profesora Konstantina Ksenopulosa (učenika Fotija Kondoglua).
Po povratku iz Atine (1993) postaje iskušenik u manastiru Kovilj u Bačkoj eparhiji Srpske pravoslavne crkve. Tu provodi oko 8 meseci. Zatim iz manastira Kovilj odlazi na Svetu goru (Skit Kavsokalivija i Kareja). Za vreme boravka na Svetoj gori prekida opštenje sa Pravoslavnom crkvom i pridružuje se svetogorskim zilotima iz manastira Esfigmen (1995). Kao svetogorski zilot, usled progona, biva „zamonašen“ u katakombnim uslovima dobivši „monaško ime“ Akakije (po Prepodobnom Akakiju Kapsokalivijskom). Zbog ozbiljne bolesti odlazi za Atinu gde u grčkom starokalendarskom manastiru „Vaioforos“ (Atička oblast) od „arhimandrita Filareta“ prima veliku shimu. Potom se vraća u Srbiju gde na Fruškoj Gori, na roditeljskom imanju, osniva „manastir Svetih Metodija i Kirila“.
Godine 1997. u Grčkoj biva „rukopoložen“ u čin „jeromonaha“ od strane Grčke starokalendarske crkve kojom je predsedavao „Hrizostom (Kiusis), arhiepiskop atinski i cele Jelade“. Njegovim zalaganjem po Srbiji niče još nekoliko istinski pravoslavnih manastira i parohija za čije je opsluživanje rukopoloženo nekoliko novih sveštenoslužitelja. Od samoga početka, uz borbu za preporod istinskog pravoslavlja u Srbiji, borio se i za pravo Srpske istinski pravoslavne crkve na samostalnost u odnosu na Grčku IPC. Bio je jedan od inicijatora i aktivni učesnik pregovora o uspostavljanju jedinstva dveju istinski pravoslavnih crkava, Grčke i Ruske. Vremenom, prijateljski odnosi sa Ruskom istinski pravoslavnom crkvom sve više su jačali. „Shijeromonah Akakije“, kao zvanični predstavnik Srpske IPC, pozvan je na veliki crkveno-narodni sabor Ruske IPC u Odesi (2008) na kome je obavljena istorijska „kanonizacija Sv. Filareta, mitropolita njujorškog“, trećeg po redu prvojerarha Ruske pravoslavne zagranične crkve.
„Episkopsku hirotoniju Akakija“ izvršili su „jerarsi“ Ruske IPC pod predsedavanjem „Njegovog visokopreosveštenstva vladike Tihona, arhiepiskopa omskog i sibirskog“. Hirotonija je obavljena 15. avgusta 2011. godine u Sveto-Bogorodičinom manastiru Lesna — istorijskom manastiru Ruske zagranične crkve koji se nalazi u Normandiji u Francuskoj.
Sedište uredi
Sedište mu je manastir Novi Stjenik (Kučajske planine) i postoji manastirsko podvorje u Despotovcu.
Pripadanje Svetom arhijerejskom sinodu RIPC uredi
Dana 4. novembra 2011. vladika Akakije je odlukom Svetog arhijerejskog sinoda RIPC privremeno uvršten u njegov sastav:
Sveti Arhijerejski Sinod Ruske Istinski Pravoslavne Crkve