Muhamed I Tapar

Muhamed I Tapar (perzijski: محمد بن ملكشاه‎; Muḥammad bin Tapar; 21. 1. 1082. – 5. 4. 1118.) bio je seldžučki sultan od 1105. do smrti.

Bio je jedan od sinova sultana Mali-šaha I, nakon čije smrti se borio za vlast protiv braće Mahmuda I, Barkijaruka i Ahmeda Sandžara. Krajem 1104. se Barkijaruk razbolio i odlučio s njim podijeliti vlast. Nakon Barkijarukove smrti 1105. je svrgnuo njegovog malodobnog sina Malik-šaha II i zavladao sam.

Iako je formalno bio na čelu seldžučke države, njegova vlast nije bila potpuno. Na istoku u Horasanu je Ahmed Sandžar sve vrijeme vladao potpuno samostalno, dok je na zapadu nastavio postojati odmetnuti Rumski Sultanat, iako je njegov vladar Kilidž Arslan I poginuo 1107. godine u pokušaju da proširi svoje područje na račun Muhameda i njegovih vazala u Siriji. Muhamed je nastojao svoju vlast učvrstiti brakom kćeri Fatime za abasidskog kalifa al-Mustazhira, ali je autoritet i kalifa i sultana bio značajno potkopan prethodnim križarskim osvajanjem Svete zemlje. Muhamed I ga je nastojao učvrstiti povremenim pozivima na džihad protiv križarskih država, ali lokalni sirijski velikaši koji bi ga poslušali u njemu obično nisu imali pretjeranog uspjeha. Dva puta (1108, 1118) je pokušao uništiti hašišine opsjedajući njihovo uporište Alamut, ali bez nekog većeg uspjeha. Naslijedio ga je sin Mahmud II.

Muhamed I Tapar Kuća Seldžuka Rođen/a: 21. 1. 1082. Umro/la: 5. 4. 1118.
Prethodi: Malik-šah II	Seldžučki sultan 1105–1118	Slijedi: Ahmed Sandžar (u Horasanu i Transoksijani)
		Slijedi: Mahmud II (u Iraku i Perziji)