Milica Vučinić
Milica Vučinić (Cerovo, kod Nikšića, 10. maj 1921 — Šipačno, kod Nevesinja, 20. mart 1943), učesnica Narodnooslobodilačke borbe i narodni heroj Jugoslavije.
| Milica Vučinić | |
|---|---|
 Milica Vučinić | |
| Mesto rođenja | Cerovo, kod Nikšića Kraljevina SHS |
| Datum smrti | 20. 3. 1943. (21 godina) |
| Mesto smrti | Šipačno, kod Nevesinja ND Hrvatska |
| Članica KPJ od | 1941. |
| Učešće u ratovima | Narodnooslobodilačka borba |
| Služba | NOV i PO Jugoslavije |
| Narodni heroj od | 13. jula 1953. |
Biografija uredi
Rođena je 10. maja 1921. godine u selu Cerovu, kod Pješivaca, u blizini Nikšića. Posle završetka osnovne škole nije se dalje školovala. Ostala je kući i maćehi pomagala u kućnim poslovima. Miličin otac, Radovan je bio učesnik Balkanskih i Prvog svetskog rata, i pored nje imao je još dva sina - Boška i Đorđija.
Miličin najstariji brat Boško, bio je član Saveza komunističke omladine Jugoslavije i pisao je tekstove za Slobodnu misao i druge listove i časopise, a bila mu je i štampana brošura Položaj seljaštva u Crnoj Gori. Pred početak Drugog svetskog rata, Boško je postao član Komunističke partije Jugoslavije. Na Milicu i mlađeg barta Đorđiju, Boškova aktivnost je ostavila dosta uticaja i oni su postali simpatizeri revolucionarnog pokreta.
Tokom Trinaestojulskog ustanka, sve troje su stupili u gerilski odred u selu Dragovljićima. Boško je bio sekretar Opštinskog, a potom član Sreskog komiteta SKOJ-a. Đorđije je bio politički komesar Dragovoljske partizanske čete, a Milica bolničar te čete. Februara 1942. godine, po naređenju Glavnog štaba NOP odreda Crne Gore, Štab Nikšićkog partizanskog odreda formirao je bataljon od 450 boraca i uputio ga u pomoć Komskom partizanskom odredu, koji se nalazio u Vasojevićima. Milica i njen brat Đorđije bili su borci ovog bataljona.
Za svega nekoliko dana borbi, Bataljon, u kome su bili Milica i njen brat, uspeo je da očisti od četnika, teritoriju Rovaca i Prekobrđa i izbije u Štavanj na pravcu Lijeve Rijeke. U jurušu, tokom jedne od ovih borbi, poginuo je Miličin brat Đorđije (1928—1942). Milica je tada uzela njegov opasač, pušku i bombe i odlučila da mesto brata nastavi dalju borbu protiv okupatora. Zajedno sa bataljonom učestvovala je u teškim borbama tokom Treće nepriajteljske ofanzive. Posle formiranja Pete proleterske crnogorske udarne brigade, juna 1942. godine, Milica je uključena u Prvu četu Prvog bataljona.
Naročito se istakla u borbama brigade od 22. jula do 2. avgusta 1942. godine, tokom proboja pravcem Vrbnica-Prozor, kao i na planinama Trebilini, Treskavici i Zabrđu. Po dolasku brigade u Bosansku krajinu i centralnu Bosnu, Milica je zbog svojih dotadašnjih zaluga postavljena za političkog delegata voda. Učestvovala u svim borbama, a poslebno se istakla tokom Četvrte neprijateljske ofanzive - u borbama i jurišu na Prozor, Konjic i Nevesinje. U borbama za Prozor učestvovala je kao bombaš i jurišala je na neprijateljske bunkere.
Poginula je 20. marta 1943. godine u borbama protiv četnika, kod sela Šipačno, u blizini Nevesinja. Nedugo potom, u borbama tokom bitke na Sutjesci, poginuo je i Miličin stariji brat Boško (1920—1943).
Ukazom predsednika Federativne Narodne Republike Jugoslavije Josipa Broza Tita, 13. jula 1953. godine, proglašena je za narodnog heroja.
Literatura uredi
- „Narodni heroji Jugoslavije”. Beograd: Mladost. 1975.
- Heroine Jugoslavije. „Spektar“, Zagreb 1980. godina.