Ljudmila Kerin

Ljudmila Kerin – Milka Pohorska (Veliki Podlug, kod Krškog, 1. januar 1923. – Ljubno, 31. jul 1944), učesnica Narodnooslobodilačke borbe i narodni heroj Jugoslavije.

Milka Kerin Pohorska
Mesto rođenja	Veliki Podlug, kod Krškog Kraljevina Jugoslavija
Datum smrti	31. 7. 1944. (21 godina)
Mesto smrti	Ljubno Treći rajh
Članica KPJ od	1941.
Učešće u ratovima	Narodnooslobodilačka borba
U toku NOB-a	zamenik političkog komesara Prvog bataljona Jedanaeste slovenačke brigade
Služba	NOV i PO Jugoslavije
Narodni heroj od	21. jula 1953.

Biografija

Rođena je 1. januara 1923. godine u selu Velikom Podlugu, u opštini Leskovec kod Krškog. Potiče iz srednje imućne zemljoradničke porodice, koja je živela teško, jer je njen otac Alojz umro mlad, a majka je ostala sama s petoro dece. Osnovnu školu je pohađala u rodnom selu, a zatim još četiri razreda Građanske škole u Krškom. Posle završenog školovanja, s majkom je radila na imanju.

Još pre početka Drugog svetskog rata Milka se povezala s predratnim revolucionarom Francom Pacekom, i to posle njegovog povratka iz koncentracionog logora u Bileći. Pacek ju je počeo uvoditi u partijski rad, pa su njih dvoje, u leto 1941. godine bili najistaknutiji organizatori Narodnooslobodilačkog pokreta u Krškom i okolini. Milk je u leto 1941. godine postala članica Komunističke partije Slovenije. Posle razbijanja ilegalne grupe članova Partije i skojevaca u Krškom, koji su većinom postreljani kao taoci 30. jula 1941. godine, Milka i Franc su se povukli preko tadašnje nemačko-italijanske granice u Dolenjsku, u partizanski logor Novomeštanske partizanske čete u Gorjancima.

Izvesno vreme su se zadržali i na partizanskom položaju na Frati. Iz logora Novomeštanske partizanske čete, koji se krajem oktobra nalazio na Brezovom Rebru, oni su se uputili s partizanskom patrolom na Kozjansko, na vezu sa Štajerskim partizanskim bataljonom. Pošto je patrola, 26. oktobra 1941. godine, izdajom, bila otkrivena, Milka je zarobljena. Žandarmerijska stanica Kozje ju je predala u sudski zatvor u Krškom, odatle je 12. decembra prebačena u sudski zatvor u Mariboru, a 7. januara 1942. godine u logor na Boriu.

U logoru se povezala s ilegalnom organizacijom, i naročito se zbližila s grupom skojevki iz Ruša. Kad je, 28. aprila 1942. godine, s njima u većoj grupi puštena iz logora, nastanila se kod svoje sestre Angele u Slovenjgradecu i ostala s ruškim skojevkama u vezi. Posle dvomesečnog boravka u Slovenjgradecu, Milka je morala u Saksoniju, kod majke, koja je u međuvremenu bila tamo iseljena s porodicom. Međutim, ona je 2. avgusta 1942. godine otputovala u Ruše, i preko grupe ruških skojevki stupila u Rušku partizansku četu. S Ruškom četom je, u jesen 1942. godine, učestvovala u svim njenim akcijama, na obroncima severnog i istočnog Pohorja, i s njom, se 3. novembra 1942, pridružila Pohorskom partizanskom bataljonu.

U Pohorskom partizanskom bataljonom, ona je najpre bila sekretar partijske ćelije u Prvoj četi, a kasnije politički delegat ženskog voda. U bataljonu nije ostala dugo, u novembru je nekoliko dana bila na terenu u Razborju. Posle teške borbe Pohorskog partizanskog bataljona, 3. decembra 1942. godine, u selu Josipdolu kod Ribnice, na Pohorju, kad je, prilikom napada na policijsku stanicu, teško ranjen politički komesar Druge grupe partizanskih odreda Dušan Kveder, narodni heroj, i posle probijanja iz obruča narednog dana na Skrivnom hribu, ona je, kao bolničar dodeljena u sanitetski bunker u Škalskim Cirkovcima, gde je u zimu 1942/43. godine Dušan Kveder bio na lečenju.

Početkom marta 1943. godine, Milka Kerin se vratila u operativnu jedinicu. Na Limbarskoj gori se priključila Zasavskom partizanskom bataljonu, iz njega je u maju 1943. godine prešla u Savinjski bataljon Kamniškozasavskog partizanskog odreda, gde je najpre bila vodnik, a kasnije političkog komesar bataljona. U drugoj polovini juna 1943, stigla je na Pohorje u Drugi pohorski partizanski bataljon. Kad je, pred kapitulaciju Italije, došlo u Dolenjskoj do obimne koncentracije Slovenskih partizanskih jedinica, sredinom avgusta 1943. godine, na Pohorju se iz Drugog pohorskog bataljona izdvojila veća grupa (u kojoj je bila i Milka), koja je otišla na Moravsku, priključila se Šestoj slovenačkoj udarnoj brigadi „Slavko Šlander“ i s njom se probila preko Save na Dolenjsku.

Milka nije otišla u Dolenjsku, s grupom iz Pohorja, već je ostala na Moravskom, u sklopu Pokrajinskog komiteta KP Slovenije. Bila je delegat štajerskih žena-boraca na Prvom kongresu Slovenačke antifašističke lige žena, 17. oktobra 1943. godine u Dobrniču, u Dolenjskoj. Posle formiranja Jedanaeste slovenačke brigade „Miloš Zidanšek“, 8. januara 1944. godine, Milka je postala zamenik političkog komesara Prvog bataljona i s brigadom ponovo došla na Pohorje.

S brigadom je učestvovala u mnogim borbama početkom 1944. godine. U borbi, u noći između 30. aprila i 1. maja 1944. godine, kad je Jedanaesta slovenačka brigada, u sklopu operacija Četrnaeste slovenačke divizije u Štajerskoj, u jakom napadu razbila nemačko uporište u Misinju, Milka Kerin se naročito istakla. U julu 1944. godine, Milka je izvesno vreme bila na partijskom tečaju na Moravskom. U jedinicu se vratila u kada je počelo oslobađanje gornje Savinjske doline. Uz put je dospela u Šestu slovenačku brigadu, i s njom 31. jula učestvovala u napadu na Ljubno. Na kraju borbe, kad je Ljubno već bilo skoro oslobođeno, smrtno ju je pogodio neprijateljski metak.

Ukazom predsednika Federativne Narodne Republike Jugoslavije Josipa Broza Tita, 21. jula 1953. godine, proglašena je za narodnog heroja.

Literatura

• „Narodni heroji Jugoslavije”. Beograd: Mladost. 1975. 
• Heroine Jugoslavije. „Spektar“, Zagreb 1980. godina.
• Milan Inđić Djeca heroji. „Dom štampe”, Zenica 1985. godine.