Zakon Libby Zion

Zakon Libby Zion (engleski: Libby Zion Law je kolokvijalni naziv za čl. 405 Zakona o Odjelu za zdravstvo Države New York, odnosno odredbu prema kojoj je radno vrijeme svih stažista u bolnicama države New York ograničeno na maksimalno 80 sati na tjedan. Ime je dobio po Libby Zion (novembar 1965 - 5. mart 1984), studentici Bennington Collegea koja je umrla od srčanog zastoja 19 sati poslije primanja na hitni odjel njujorške bolnice; kasnije se ispostavilo da je uzrok smrti tzv. serotoninski sindrom uzrokovan fatalnom kombinacijom antidepresiva fenelzina koja je uzimala prije dolaska u bolnicu, odnosno antispazmičkog lijeka demerola koji joj je pripisao dva tamošnja ljekara-stažista. Njen otac, pravni i bivši novinar New York Timesa, javno je ustvrdio da mu je kćer umrla uslijed nesposobnosti ljekara, odnosno da je tome pridonio zamor uslijed dugotrajne, 36-satne radne smjene ljekara. Protiv ljekara - dr. Luise Weinsten i Gregga Stonea - su pokrenuti i kazneni postupci i građanska parnica koji su izazvali veliki publicitet u njujorškoj javnosti. Iako su u oba suđenja ljekare i bolnicu na kraju oslobodili odgovornosti, država New York je 1989. godine donijelo ograničenja prema kojima nijedan ljekar-stažist nije smio raditi duže od 80 sati tjedno, niti da jedna smjena nije smjela biti duža od 24 sata.

Slučaj Libby Zion je izvan države New York poznat po tome što je poslužio kao inspiracija za zaplet Prescription for Death, prve epizode popularne TV-serije Law & Order.