Lajos Zilahy
Lajoš Zilahi (mađ. Zilahy Lajos; Nađsalonta, Transilvanija , 27. mart 1891 — Novi Sad, 1. decembar 1974) bio je mađarski pisac i dramaturg. Jedan je od vodećih, ako ne i najčitaniji prozni mađarski autor dvadesetog veka.
| Lajoš Zilahi | |
|---|---|
| Informacije | |
| Puno ime | Lajoš Zilahi |
| Datum rođenja | 27. mart 1891. |
| Mesto rođenja | Nađsalonta (Austrougarska) |
| Datum smrti | 1. 12. 1974. (83 godina) |
| Mesto smrti | Novi Sad (SFRJ) |
| Dela | |
| Najvažnija dela | Ararat Zarobljenici |
| Potpis | |
Život uredi
Rođen je u Salonti, Transilvanija, tada deo Kraljevine Mađarske. Studirao je pravo na Univerzitetu u Budimpešti pre nego što je poslat na Istočni front tokom Prvog svetskog rata,[1] gde je bio ranjen. O svojim iskustvima sa ratišta potresno svedoči u romanu „Zarobljenici“ (mađ. Két fogoly). Njegovo najpoznatije delo je „Ararat“, deo trilogije, a najpotresnije „Samrtno proleće“. Njegovim delima provejava duh aristokratske Mađarske, odnosno Austrougarske, a izuzetno živim opisima uspeva da gane čitaoca.
On je takođe bio aktivan i na filmu. Njegov roman iz 1928. Nešto pluta na vodi ekranizovan je dva puta. Njegova predstava General snimljena je kao film pod nazivom Vrli sin 1930. i kao Pobunjenik 1931.
Nekoliko njegovih romana je prevedeno na bugarski, hrvatski, danski, holandski, češki, engleski, estonski, finski, francuski, nemački, italijanski, japanski, poljski, rumunski, srpski, slovački, španski, švedski i turski. Edicija njegovih kratkih priča dostupna je na španskom, neke od njegovih pripovedaka prevedene su na bugarski, hrvatski, engleski, estonski, francuski, nemački, italijanski, poljski, portugalski, slovački, španski i švedski, a neki od njegovih pesama na nemački.
Lajoš Zilahi je sahranjen na budimpeštanskom groblju Kerpeši.
Izabrani romani uredi
- Kad duša zamire (1900)
- Zarobljenici (1926)
- Voda nešto nosi (1928)
- Dva zatvorenika (1931)
- Dezerter (1932)
- Osveta oružja (1936)
- Ararat (1947)
- Besan anđeo (1953)
- Purpurni vek (1965)
Reference uredi
- ↑ „Zilahy, Lajos”. Howard Gotlieb Archival Research Center. Boston University. Arhivirano iz originala na datum 2008-06-10. Pristupljeno 2008-12-27.
