Kura
Kura (turski: Kuruçay, gruzijski მტკვარი - Mtkvari, azerski: Kür) je najveća rijeka Zakavkazja duga oko 1364 km.[1]
| Kura Kuruçay | |
|---|---|
 | |
| Lokacija | |
| Države |  Turska Gruzija Azerbajdžan |
| Gradovi | Hašuri, Gori, Tbilisi, Rustavi, Mingačaur, Sabirabad, Neftečala |
| Hidrografija | |
| Izvor – aps. visina | Turska (Turska) 2740 m |
| Ušće – aps. visina – vrsta | okolica Neftečalaa (Azerbajdžan) -28 m delta |
| Dužina | 1364[1] km |
| Pritoke | Araks, Hrami, Tartarčaj, Alazani i Iori |
| Hidrologija | |
| Protok – srednji | 443 m³/s |
| Sliv – površina | kaspijski 188.000 km² |
| Ulijeva se u | Kaspijsko jezero |
| Transport | |
| Plovnost | 480 km uzvodno |
Hidrografija uredi
Kura izvire na obroncima Malog Kavkaza na krajnjem istoku Turske, pored grada Kars. Od izvora se probija prema sjeveru probijajući se kroz planine Malog Kavkaza u nizu kanjona sa mnogim brzacima.
Nakon što uđe u Gruziju, rijeka meandrira prema istoku preko visoravni Kartli, a zatim u ostatku svog toka teče prema jugoistoku. Nešto prije gruzijskog glavnog grada Tbilisija izgrađena je brana sa hidroelektranom u kanjonu kod grada Mcheta.
Nakon tog rijeka ulazi u veliku dolinu Azerbajdžana, dolje nizvodno izgrađena je još jedna brana sa velikim akumulacionim jezerom Mingačaur i hidroelektranom. Iza tog jezera Kura uvire u Kaspijsko jezero sa deltom.[1]
Kura ima sliv velik oko 188.000 km² koji se proteže preko velikog dijela Zakavkazja kroz Tursku, Gruziju i Azerbajdžan. U svom donjem dijelu Kura zna često plaviti.[1]
Dolina rijeke ima veliki historijski značaj, jer je naseljena već hiljadama godina.
Kura je plovna nekih 480 km uzvodno skoro do Mingačaura,[1] nekad je bila plovna do Tbilisija, ali to više nije moguće zbog hidroelektrana koje su izgrađene na njoj. Pored same Kure hidroelektrane su građene i na njenim pritokama.[1]
Povezano uredi
Izvori uredi
Vanjske veze uredi
- (en) Kura River na portalu Encyclopædia Britannica
- (en) Guluzada, Lidiya; Felix, Wolfgang (2000.). „Kura River—Transboundary Watercourse of Caucasus”. NGO TETA Xazri. Baku. Pristupljeno 4. 2. 2014.