Kor (arhitektura)
Kor ponekad i prezbiterij (od latinskog: chorus, od starogrčkog: khorós = ples, grupa plesača, pjevačkih hor[1]) je prostor u crkvenoj arhitekturi, namjenjen izvođačima liturgije, svećenicima i pjevačima, koji se nalazi u apsidi.[2]
| Crkveni kor Chorus | |
|---|---|
 | |
Najčešće je povišen i odvojen od broda i vjernika, dekorativnom pregradom, a u sredini mu se nalazi oltar.
Karakteristike i historija uredi
U najstarijim crkvama nije bilo nikakvog posebnog prostora za svećenike, ali kako se crkvena liturgija sve više razrađivala od 10. vijeka, sa sve više sudionika, počeo se oblikovati specijalni prostor za njih sa pripadajućim inventarom.[2]
U početku je kor imao jednostavne, nepričvršćene stolice, koje su se od gotike razvile u korske klupe, razmještene iza oltara, jer su i mise sve duže trajale, pa je bilo naporno dugo stajati.[2]
Korske klupe obično su bile raspoređene u dva reda (stražnje su bile na povišenom postolju), duž ruba kora, okrenute pod pravim kutom prema oltaru. Gotički majstori rezbari ukrašavali su drvene korska sjedala prizorima iz biblije, ali i motivima životinja i geometrijskim ornamentalnim motivima. Često su im ugrađivali i drvene nadstrešnice sa visokim rukokvatima između svakog sjedala, stvarajući od svakog sjedećeg mjesta zaseban objekt (malu zgradu).[2]
Od baroka, kad su se počele ugrađivati velike orgulje a u liturgiju uvoditi laički pjevački horovi, prostor za njih koji se također zove - kor[1], počeo se graditi iznad ulaza u crkvu, na balkonu nasuprot oltara.
