Kobilja (rijeka)
Kobilja (Kobiljska rijeka) je rijeka u središnjoj Bosni i Hercegovini, desna pritoka Ugra. Duga je oko 5 km. Cijelim tokom je u opštini Kneževo.
| Kobilja | |
|---|---|
| Lokacija | |
| Države |  Bosna i Hercegovina |
| Hidrografija | |
| Izvor – aps. visina | Ježica - Srebrenik 1010 m |
| Ušće | Ugar |
| Dužina | 5 km |
| Pritoke | Vukovica, Strašivi potok, Zlovarski potok |
| Hidrologija | |
| Sliv | Crnomorski sliv |
| Transport | |
| Plovnost | Nije plovna |
Izvor
urediNastaje iz nekoliko izvora-čelenki, od kojih je najpoznatiji Srebrenik (1.010 m), koji izvire na jugoistočnim padinama istoimane uzvisine (Srebrenik, 1.131 m), iz masiva planine Ježica (1.276 m). Pojas oko ovog vrha je izuzetno bogat snažnim izvorima pitke vode, od kojih počinju potočići slivova Ugra i Vrbanje. Od Djevojačke ravni (iznad Dunića stijena i Demićke) do Vakufskih Njiva ima ih preko 50. Srebrenik je poznato lokalno i tanzitno odmorište.[1][2]
Od mnogobrojnih manjih pritoka, najznačajnija desni potok je Vukovica, a lijevi su: Strašivi i Zlovarski potok.
Vododijelnica pomenutih slivova doslovno se pruža duž lokalne ceste Kneževo – Turbe – Travnik (preko Ilomske, Korićana i Vitovlja).
Vodopadi
urediKod sela Gornji Ćoralići, ulazi u dubok (do 300 m) teško prohodni kanjon. Kobiljska rijeka pravi 14 vodopada i svaki je malo remek djelo prirode. Razlikuju se po visini, širini, po protoku vode, ali svaki je neobuzdan, divlji i glasno huči. Najznačajniji vodopadi Kobiljske rijeke su: Vranovina, Prskavac i Bjelavine dok ostali još uvek nemaju zvanična imena.[3]
Nakon kanjona teče dolinom između padina na kojima se nalazi niz zaselaka (pod zajedničkim nazivom Kobilja) i Imljanskog osoja. Tokom 1960-tih, na Kobilji i njenim pritokama, bilo je 20-ak vodenica.[4].
Izvori
uredi- ↑ Spahić M. et al. (2000): Bosna i Hercegovina (1:250.000). Izdavačko preduzeće „Sejtarija“, Sarajevo.
- ↑ Mučibabić B., Ur. (1998): Geografski atlas Bosne i Hercegovine. Geodetski zavod BiH, Sarajevo, ISBN 9958-766-00-0.
- ↑ Kneževo, skriveni vodopadi: tekst i fotografija - zapaliizgrada.rs, 17.8.2022. - Pristupljeno 4.2.2024.
- ↑ Vojnogeografski institut, Izd. (1955): Skender Vakuf (List karte 1:25.000, Izohipse na 10 m). Vojnogeografski institut, Beograd.