Kineska historiografija

Za Kinu, koja ima jednu od najdužih pisanih historija među zemljama svijeta, je karakteristično da ima prilično dugu tradiciju historiografije, koja posjeduje vlastite specifičnosti.

Historija Kine Historija Kine
DREVNA
3 Suverena & 5 Careva
Dinastija Xia 2100–1600 pne.
Dinastija Shang 1600–1046 pne.
Dinastija Zhou 1045–256 pne.
Zapadni Zhou
Istočni Zhou
Period Proljeća i Jeseni
Period Zaraćenih država
CARSKA
Dinastija Qin 221 pne.–206 pne.
Dinastija Han 206 pne.–220 n.e.
Zapadni Han
Dinastija Xin
Istočni Han
Tri kraljevstva 220–280
Wei, Shu & Wu
Dinastija Jin 265–420
Zapadni Jin	16 kraljevstava 304–439
Istočni Jin
Južne & Sjeverne dinastije 420–589
Dinastija Sui 581–618
Dinastija Tang 618–907
( Drugi Zhou 690–705 )
5 dinastija & 10 kraljevstava 907–960	Dinastija Liao 907–1125
Dinastija Song 960–1279
Sjeverni Song		Z. Xia
Južni Song	Jin
Dinastija Yuan 1271–1368
Dinastija Ming 1368–1644
Dinastija Qing 1644–1911
MODERNA
Republika Kina 1912–1949
Narodna Republika Kina 1949–	Republika Kina (Tajvan) 1945–
Srodni članci  Kineska historiografija Kronologija kineske historije Dinastije u kineskoj historiji Lingvistička historija Historija umjetnosti Ekonomska historija Historija obrazovanja Historija nauke i tehnologije Pravna historija Kine Medijska historija Vojna historija Pomorska historija

Najstariji tekst koji bi se mogao nazvati historijskim tekstom jest Shujing ili Knjiga dokumenata, također poznat i kao Klasik historije, jedan od Pet klasika drevne kineske književnosti koji se obično datira u Period zaraćenih država. Tekst pod nazivom Anali Proljeća i Jeseni, koji se ponekad pripisuje Konfuciju, je u kinesku historiografiju uveo analistički princip. Vrijedne izvore podataka daju tekstovi i Zuo Zhuan i Zhan Guo Ce.

Ocem kineske historiografije se smatra Sima Qian, koji je djelovao u doba rane dinastije Han i čiji su Zapisi Velikog historičara prvi tekst koji historiji Kine prilazi sistematski, koji je poslužio kao uzor mnogim budućim historičarima, uključujući autore 24 kanonske historije. Na razvoj kineske historiografije je važan uticaj imalo konfucijanstvo kao službena ideologija carske Kine, odnosno konfucijansko inzistiranje na proučavanju historije i poticanje vladara da ne ponavljaju pogreške svojih prethodnika. Iz toga se, između ostalog, razvio običaj kineskih vladarskih dinastija da nakon svrgavanja njihovih prethodnika pišu i objavljuju njihove službene historije.

Iz 8. vijeka, pak, potiče knjiga Shitong u kojoj se raspravljalo u historijskoj metodi, a u 11. vijeku je dinastija Song dala izraditi Zizhi Tongjian kao kapitalno djelo kineske historiografije, odnosno dotada najpotpuniji i najpouzdaniji izvor dotadašnjih historijskih podataka.

Na kinesku historiografiju je sve do 20. vijeka veliki uticaj imala doktrina o tzv. dinastijskom ciklusu, odnosno nastojanje da se cjelokupna historija Kine objasni kroz cikluse smjena različitih vladarskih dinastija koje prolaze kroz unaprijed određene faze uspona i padova, odnosno dobijaju i gube Mandat neba. Ova je doktrina napuštena nakon pada posljednje dinastije i proglašenja Kine Republikom. U drugoj polovici 20. vijeka je, pak, na kinesku historiografiju ključni uticaj imala marksistička doktrina, odnosno nastojanje vladajuće Komunističke partije Kine da periode kineske historije uskladi sa marksističkim društveno-ekonomskim formacijama. U posljednjih nekoliko decenija, pak, kineski historičari službenu marksističkui doktrinu kombiniraju sa nacionalističkom i neokonfucijanskom ideologijom.

Eksterni linkovi

• Chinese Academy of Social Sciences Arhivirano 2005-12-28 na Wayback Machine-u