Istočnorusinski jezik
Istočnorusinski jezik je jezik koji se uglavnom govori u zapadnoj Ukrajini, kao i u susednim regionima Slovačke i Poljske. Ovim jezikom govore etnički Rusini, koji naseljavaju navedeno područje. Istočnorusinski jezik spada u grupu istočnoslovenskih jezika i razlikuje se od zapadnorusinskog jezika, koji spada u grupu zapadnoslovenskih jezika.
Istorija
urediPisane tragove rusinske/slovenske kulture moguće je naći i u runskim zapisima u srednjoj Evropi, jer je pre pojave ćirilice i glagoljice verovatno korišćeno runsko pismo kao opšte rašireno u Evropi od 1. do 12. veka kada je potpuno zamenjeno ćirilicom i latinicom.
Jezik koji se naziva crkveno-slovenski, staro-ruski, cerkveno-srpski, staro-ukrajinski, staro-beloruski itd. može se jednakim ako ne i većim pravom nazvati staro-rusinskim, jer su u vreme prevođenja Biblije sa grčkog, Rusini naseljavali oblasti od Balkanskog poluostrva do skandinavije i od Crnog do Baltičkog mora i to je bio jezik na koji je prvo prevedena Biblija.
Bugari su se pri svom doseljavanju na Balkan sretali i ratovali sa Rusinima i još i danas u njihovom jeziku možete naći naziv „Rusnacite" pod kojim podrazumevaju Ruse. Staro-bugarski jezik je jezik Rusina, odnosno dijalekt slovenskog jezika koji je bio najrašireniji i koji su Bugari naučili.
Rusini u Srednjoj Evropi tj. u Moravskoj, primili su hrišćanstvo od Ćirila i Metodija oko 866. godine, zanči 122-125 godina pre Rusina u podkarpatskoj Rusiji u kojoj su bili pokršteni oko 988. godine.
Ćirilo i Metodije prevodili su crkvene knjige na svoj maternji jezik koji su najbolje znali a kojim se govorilo i u Moravskoj. Prevođenje knjiga na jezi koji Moravci ne bi razumeli, nebi imalo smisla jer su već propali takvi pokušaji na nemačkom i latinskom jeziku.
Rusinski je bio zvanični jezik u poljsko-litvanskoj kneževini i na njemu je vođena državna korespondencija i službena bogosluženja još od vremena Ćirila i Metodija, pa do raspada Kneževine.