Islandski jezik

Islandski jezik pripada severnoj (skandinavskoj) grupi severnih germanskih jezika. Unutar te grupa dodatno ga se klasificira u zapadnonordijsku ili zapadnoskandinavsku skupinu. Govore ga stanovnici Islanda i manje grupe islandskih iseljenika (ukupno oko 314.000 ljudi). Nastao je izolovanim razvojem od jezika Norvežana koji su od IX veka naseljavali Island. Sadrži znatan broj keltskih elemenata koje su donele grupe doseljenika sa Britanskih ostrva. Danas su mu najbliži živući srodnici farski jezik, dijalekti zapadne Norveške kao i izumrli nornski jezik koji se govorio na Orkneyu i Shetlandu.

Islandski jezik íslenska
Države govorenja	Island, Danska, dijelovi Kanade (Manitoba)
Regije govorenja	Uglavnom Sjeverna Europa
Broj govornika	300.000
Rang	-
Klasifikacija	indoeuropski  germanski   sjevernogermanski    zapadnoskandinavski     islandski
Službeni status
Služben u	Islandu
Regulatori	Íslensk málstöð ("Institut za islandski jezik")
Jezični kôd
ISO 639-1	is
ISO 639-2	ice (B) / isl (T)
ISO 639-3	{{{iso3}}}
SIL	ICE

U nastanku jezika obično se razlikuju četiri faze: arhaična, klasična, srednja i moderna. Do XII veka je bila Arhaična, od polovine XII do polovine XIV veka klasična, do polovine XVI veka je bila srednja, a modrena počinje 1540. prevodom Biblije Guðbrandur Þorláksson Spomenici arhaičnebaze sačuvali su veliki broj staronordijskih elemenata, značajnih za uporedno izučavanja germanskih jezika.

Savremeni islandski jezik sačuvao je dosta arhaičnih crta u poređenju sa drugim germanskim jezicima. u deklinaciji imenskih reči sačuvana su 4 padeža, 2 broja i 3 roda. Postoji veliki broj nastavaka na glagolske oblike. Karakteristika savremenog islandskog jezika je da skoro nema nikakvih posuđenica ni internacionalizama jer za svaki novi ili uvedeni pojam stvara se „čista“ islandska reč.

Reference

Islandski jezik na Wikimedijinoj ostavi