Navodnjavanje
Navodnjavanje ili irigacija je hidrotehnički i melioracijski postupak kojim se na poljoprivredno zemljište umjetnim putem dovodi voda kako bi se u tlu postigla količina vlage nužna za normalnu ishranu bilja i time povećao urod.
Praksa navodnjavanja je stara koliko i sama civilizacija. Neke od najstarijih civilizacija (Mezopotamija, Egipat, Maya, Inka, Kina) su svoje bogatstvo i razvoj dugovali navodnjavanju, a drži se da je nastojanje da se postigne što efikasnije navodnjavanje dovelo do prvih mehanizama države, zbog čega se takve civilizacije često nazivaju hidrauličkim imperijima.
Navodnjavanje se obično dijeli na:
- površinsko;
- kišenje;
- podzemno.
|
Tradicionalno navodnjavanje | |
|---|---|
 Nematerijalna svjetska baština
| |
| |
 Austrija,  Belgija,  Njemačka Italija,  Luksemburg Nizozemska,  Švicarska
| |
| Regija: | Evropa |
| Godina upisa: | 2023. |
| ID: | 01979 |
| Ugroženost: | |
| Poveznica: | UNESCO |
Tradicionalno navodnjavanje
urediOva vrsta navodnjavanja koristi isključivo gravitaciju i ručno izrađene konstrukcije kao što su kanali i rovovi za distribuciju vode iz prirodnih slivnih mjesta (izvori, vodeni tokovi i glečeri) do polja.
Preusmjeravanje vode ili kraj sezone obavlja se u određene dane i periode, najčešće praćeno društvenim okupljanjima i svečanostima. Tradicionalno navodnjavanje zahteva duboko razumevanje prirodnog pejzaža, protoka vode i vremenskih uslova. Potrebna je i bliska saradnja između onih koji koriste vodu (stočari i zemljoradnici) i onih uključenih u održavanje kanala i rovova.
Nematerijalna svjetska baština
urediTradicionalno navodnjavanje se nalazi na UNESCO-voj Reprezentativnoj listi nematerijalnog svjetskog naslijeđa čovječanstva kao element nematerijalnog kulturnog naslijeđa u Austriji, Belgiji, Njemačkoj, Italiji, Luksemburgu, Nizozemskoj i Švicarskoj.[1] Odluku o upisu donio je Međuvladin komitet za očuvanje nematerijalnog kulturnog naslijeđa na zasjedanju koje je održano od 5. do 8. decembra 2023. u Cresta Mowani u Bocvani[2]
