Henri II od Francuske

Henri II (Saint-Germain-en-Laye, 31. mart 1519. - Pariz, 10. jul 1559.) bio je od 1547. do smrti 1559. francuski kralj. Pokazao se kao sposoban vladar i snažan protivnik protestantizma u svom kraljevstvu.[1]

Henri II
Portret Henria II
Francuski kralj
Vladavina 1547. - 1477.
Prethodnik François I
Nasljednik François II
Supruge Catherine de' Medici
Djeca François II, Élisabeth (Isabel), Claude, Louis, Charles IX , Henri III, Marguerite, François, Victoire, Jeanne
Dinastija Dinastija Valois
Otac François I
Majka Claude od Francuske
Rođenje 31. mart 1519.
Saint-Germain-en-Laye
Smrt 10. jul 1559.
Pariz

Biografija

uredi

Henri je rođen kao drugi sin kralja Françoisa I. Njega je otac zajedno sa bratom Françoisom III, prijestolonasljednikom (dauphinom), 1526. poslao za taoca u Španjolsku iz koje se nije se vratio u Francusku sve do 1530., kad je sklopljen Mirovni ugovor u Cambraiu.[1]

Kad mu je umro brat - 1536., - Henri je postao prijestolonasljednik. Velike razlike između Henrija i njegova oca, još su više došle do izražaja zbog netrpeljivosti njihovih ljubavnica, Henrijeve Diane od Poitiera, i očeve vojvotkinje Anne od Etampesa, ali i zbog tog što je Henri i dalje nastavio podržavati maršala i prvog vojnika kraljevine Anne de Montmorencya, koji je izgubio naklonost dvora.[1]

Henri je odmah po stupanju na tron proveo administrativne reforme. Djelatnosti raznoraznih odjela dvorskog savjeta postale su specijaliziranije, a komesari su poslani u provincije da se uvježbaju u provođenju kraljevih dekreta, kao preteče budućih intendanata. Reformirano je i sudstvo, tako što su osnovani posrednički sudovi kao veza između lokalnih sudova i vrhovnog suda (Parlement). Što se tiče vanjske politike Henri je nastavio politiku svog oca - odnosno borbu protiv cara Svetog Rimskog Carstva Karla V.[1]

Zbog tog je 1552. u Dvorcu Chambord sklopio sporazum sa njemačkim protestantskim prinčevima. Po njemu ih je on trebao pomoći vojno i materijalno, a oni su se složili da Francuskoj zauzvrat prepuste biskupije; Metz, Toul i Verdun.

Iako je Henri 1556. sklopio primirje sa Karlom V, rat je ubrzo nastavljen slanjem francuske vojske u Italiju - 1557. Zauzvrat su Španjolci stali opsjedati grad Saint-Quentin u Pikardiji, a maršal Montmorency je poražen u pokušaju da ga oslobodi. Situacija se donekle popravila kad je francuska vojska uspjela zauzeli Calais, Guînes i Thionville, istovremene su obje kraljevine upale u financijske poteškoće, a Henrija je zaokupila ideja da se bori protiv protestantizma u Francuskoj. Sve to navelo je obje strane da 1559. sklope Mirovni ugovor u Cateau-Cambrésisu.[1]

Henri nije bio baš neki veliki vjernik i uzoran katolik, ali je bio žestok progonitelj protestantizma, koji se tad rasplamsao u Francuskoj. Zbog tog je 1547. osnovao specijalni sud Chambre Ardente, kom je zadatak bio da sudi hereticima, a 1559. objavio edikt koji je postao baza za sistematsko proganjanje protestanata.[1]

Mir iz Cateau-Cambrésisu trebalo je učvrstiti brakom Henrijeve kćerke Élisabeth sa španjolskim kraljem Felipeom II. Na turniru povodom vjenčanja - Henrija je kopljem u glavu udario - Gabriel, kapetan njegove garde. Henri II je od zadobivenih rana 10 dana kasnije umro.[1]

U braku sa Catherine de' Medici izrodio je četiri sina, tri buduća kralja; Françoisa II, Charlesa IX i Henrija III.[1]

Izvori

uredi
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 Henry II (engleski). Encyclopaedia Britannica. Pristupljeno 1.3. 2019. 

Vanjske veze

uredi
Prethodnik: Francuski kralj (1547. - 1559.) Nasljednik:
François I François II