Heinrich Otto Wieland
Heinrich Otto Wieland (4. jun 1877 – 5. august 1957) bio je njemački kemičar. Poznat je po tome što je godine 1927. dobio Nobelovu nagradu za kemiju u znak priznanja za istraživanje žučnih kiselina. [1][2] In 1901 Wieland received his doctorate at the University of Munich while studying under Johannes Thiele.
| Heinrich Otto Wieland | |
 | |
| Rođenje | 4. jun 1877. Pforzheim, Baden, Njemačka |
|---|---|
| Smrt | 5. 8. 1957. (dob: 80) Starnberg, Bavarska, Zapadna Njemačka |
| Polje | kemija |
| Institucija | Tehnički univerzitet u Münchenu 1913-21, Univerzitet u Freiburgu 1921-25, |
| Alma mater | Univerzitet u Münchenu |
| Akademski mentor | Johannes Thiele |
| Istaknuti studenti | Rolf Huisgen, Leopold Horner |
| Poznat po | proučavanje žučnih kiselina |
| Istaknute nagrade | Nobelova nagrada za kemiju (1927) |
Za vrijeme prvog svjetskog rata je pod Fritzom Haberom radio na proizvodnji iperita. Godine 1941. je sintentizirao alfa-amanitin.
Wieland je bio rodbinski povezan s Alfredom Boehringerom, osnivačem farmaceutske kompanije Boehringer Ingelheim, s kojom je od 1915. i 1920. i poslovno surađivao. Ista tvrtka od 1964. sponzorira prestižnu nagradu Otto Wieland koja se dijeli za istaživanja na polju lipida.
Izvori uredi
- ↑ P. Karrer (1958). „Heinrich Wieland. 1877-1957”. Biographical Memoirs of Fellows of the Royal Society 4 (2): 340–352. DOI:10.1098/rsbm.1958.0026.
- ↑ Bernhard Witkop (1993). „Remembering Heinrich Wieland (1877-1957) portrait of an organic chemist and founder of modern biochemistry”. Medicinal Research Reviews 12 (3): 195–274. DOI:10.1002/med.2610120303.
