Guntram
Sveti Guntram (Gontram, Gunthram, Gunthchramn; francuski: Gontran; Soissons, cca. 532 - Chalon-sur-Saône, 29. mart 592) bio je franački kralj Burgundije iz dinastije Merovinga, jedan od četvorice sinova kralja Klotara I koji su po očevoj smrti podijelili njegovu državu.
Guntram je bio treći najstariji (i drugi preživjeli) sin Klotara I i njegove supruge/priležnice Ingunde. Nakon očeve smrti 561. je preuzeo vlast nad četvrtinom države, odnosno teritorijem koji je uglavnom sadržavao Burgundiju, i imao prijestolnicu u Orleansu. Prema zapisima Grgura Turskog, Guntram se na samom početku vladavine nije previše razlikovao od članova svoje porodice, poznatih po sklonosti razvratu. Tako je kao ženu uzeo robinju Venerandu s kojom je imao sina Gundobada. Kada je nju ostavio radi nove ljubavnice po imenu Markatruda, ona mu je sina dala otrovati, zbog čega ju je otjerao. Potom je uzeo treću ljubavnicu po imenu Austerhilda, s kojom je imao dva sina. Međutim, s vremenom se Guntram duhovno preobrazio, počinjući se iskreno kajati za svoj rani grešni život te nastojeći pronaći iskupljenje kao ideal kršćanskog vladara koji pomaže svojim podanicima. U tome je uspio, barem sudeći po Grguru koji je za njega koristio izraz dobri kralj Guntram te tvrdio da je osobno svjedočio čudima koje je izveo kralj.
Godine 567. je umro njegov brat Haribert I, te su preživjela braća podijelila njegovu teritoriju sa sjedištem u Parizu. Guntram je, pak, odbio ponudu Haribertove udovice Tedehilde da brakom dobije cijelu teritoriju, smatrajući vezu sa suprugom umrlog brata incestuoznom, te ju je umjesto toga otpremio u samostan u Arlesu. Godine 573. je, pak, došao u sukob sa svojim bratom Sigebertom I od Austrazije, te je potražio savez sa bratom Hilperikom I od Neustrije. Godine 575. se savez raspao, a Guntram okrenuo protiv Hilperika, sada u savezu sa Sigebertom. Tada je upravo Guntramov general Mumol pomogao Sigebertu da porazi Hilperika.
Kada su godine 577. umrli Guntramovi sinovi Klotar i Hlodomir, Guntram je usvojio, odnosno kao svog nasljednika odredio Sigebertovog sina Hildeberta II. Međutim, već 583. se Hildebert II okrenuo protiv svog strica u savezu sa Hilperikom. Sukob je privremeno obustavljen završen Hilperikovom smrću 584. nakon čega je Guntram bez uspjeha pokušao osvojiti Septimaniju na jugu. Sljedeće godine je, pak, uspješno ugušio ustanak Gundowalda, samozvanog sina kralja Klotara I. Nakon što je preživio pokušaj atentata, koga je bila organizirala Hilperikova udovica Fredegunda, neprijateljstva sa preostale dvije franačke države su prestala sklapanjem sporazuma iz Andelota 587. Preostale godine života je Guntram proveo nastojeći bez uspjeha osvojiti Septimaniju i, s nešto više uspjeha, pokoriti Bretonce pod kraljem Warochom. Nakon njegove smrti 592. kraljevstvo mu je naslijedio Hildebert II.
Proglašen je za sveca i sahranjen u šalonskoj katedrali. Odmah nakon smrti je proglašen svecem. Za vrijeme Reformacije su hugenoti oskvrnuli njegov grob, tako da je sačuavana samo lubanja.
Guntram Rođen/a: 545 Umro/la: 592
| ||
| Prethodi: Klotar I |
Kralj Burgundije 561–592 |
Slijedi: Hildebert II |
Izvori uredi
- Howorth, Henry H. "The Ethnology of Germany. Part 3: The Migration of the Saxons." The Journal of the Anthropological Institute of Great Britain and Ireland, Vol. 7. (1878), pp 293–320.
- Dahmus, Joseph Henry. Seven Medieval Queens. 1972.
- Gregory of Tours. The History of the Franks, Volume II: Text. trans. O. M. Dalton. Clarendon Press: 1967.
- History of the Franks: Books I-X. Arhivirano 2014-08-14 na Wayback Machine-u translated by Ernest Brehaut. Available at Medieval Sourcebook.
