Gli ultimi giorni di Pompei (film, 1959)
Za ostala značenja, vidi Posljednji dani Pompeja.Gli ultimi giorni di Pompeii (sh. Posljednji dani Pompeja) je italijansko-špansko-zapadnojemački historijski film snimljen 1959. u režiji Marija Bonnarda i Sergia Leonea, poznat kao Leoneov režijski debi.
| Gli ultimi giorni di Pompei | |
|---|---|
 kino-poster | |
| Režija | Mario Bonnard Sergio Leone |
| Producent | Paolo Moffa Lucio Fulci |
| Scenario | Sergio Corbucci Ennio de Concini Sergio Leone |
| Predložak | The Last Days of Pompeii; autor: Edward Bulwer-Lytton |
| Uloge | Steve Reeves Christine Kaufmann Fernando Rey |
| Muzika | Angelo Francesco Lavagnino |
| Fotografija | Antonio L. Ballesteros |
| Montaža | Eraldo Da Roma Julio Peña |
| Studio | Cineproduzioni Associate (Italija) Procura (Španija) Transocean (Zapadna Njemačka) |
| Datum(i) premijere | 12. 11. 1959
|
| Trajanje | 100 min. |
| Zemlja |  Italija Španija Zapadna Njemačka |
| Jezik | engleski italijanski njemački |
Predstavlja adaptaciju istoimenog romana britanskog pisca Edwarda Bulwera-Lyttona, iako je scenario gotovo do neprepoznatljivosti odstupio od književnog predloška. Protagonist, čiji lik tumači tada popularni bodibilder Steve Reeves, je Glauk (Glaucus), rimski centurion koji se vraća u rodni grad Pompeji kako bi se ponovno sreo sa Ione (čiji lik tumači Christine Kauffman), konzulovom kćerkom u koju je zaljubljen. Radnja prikazuje kako će postati upetljan u intrige zlog svećenika po imenu Arbak (čiji lik tumači Fernando Rey), a koje će kulmnirati upravo u vrijeme katastrofalne erupcije Vezuva.
Glavni pokretač projekta bio je Paolo Moffa, producent koji je deceniju ranije radio na prethodnoj, crno-bijeloj ekranizaciji Bulwer-Lyttonovog romana. Njegova zamisao je bila da se iskoristi nove tehnologije kao što su Eastmancolor film u boji, odnosno Cinemascope tehnika za prikazivanje slike u widescreen formatu, kako bi se Pompei učinili što atraktivnijim i spektakularnijim. Dodatni poticaj je bio veliki uspjeh filma Le fatiche di Ercole prethodne godine, u kome je također nastupao Reeves, i koji je potakao niz sličnih ostvarenja koja će kasnije postati poznata pod zajedničkim nazivom peplum. Scenarij filma je prilagođen Reevesovom nastupu, tako što su ubačene mnoge scene akcije kojih nije bilo u romanu, kao i podzaplet vezan uz rane kršćane u Pompejima, a što se ponekad tumači time da su među glavnim financijerima filma bili članovi katoličke organizacije Opus dei.
Mario Bonnard, koji je angažiran za režiju, je brzo morao napustiti set zbog bolesti, te je kao zamjena "uskočio" njegov pomoćnik Leone. Kasniji kritičari su primijetili kako je u svom prvijencu koristio mnoge elemente koji će kasnije postati zaštitni znak njegove filmografije - iznenadno nasilje i obrati u zapletu, spektakularni kadrovi koji koriste widescreen, ali i andaluzijske lokacije koje je kasnije sa velikim uspjehom koristio u svojim daleko poznatijim špageti vesternima iz tzv. dolarske trilogije.
Za Reevesa je ovaj film, međutim, predstavljao početak kraja karijere. Prilikom snimanja jedne od scena se teško ozlijedio i zbog zadobivenih ozljeda bio prisiljen odustati od bavljenja bodibildingom, a nakon nekoliko godina i nastupa u peplum filmovima. Njegova partnerica Kauffman, koja je tada imala 14 godina, je, pak, zahvaljujući ovom filmu zapažena od hollywoodskih producenata, te je tokom sljedeće decenije nastavila karijeru u SAD.
Uloge uredi
|
|
Izvori uredi
Literatura uredi
- Frayling, Christopher. Something to Do With Death. Faber & Faber, 2000. ISBN 0571164382