Georgije Pahimer
Georgije Pahimer, (grč. Γεώργιος Παχιμέρης, 1242–1310) bio je vizantijski pisac i istoričar. Rođen je Nikeji u Bitiniji, kamo je njegov otac bio pobegao nakon što su Latini osvojili Carigrad 1204. godine. Nakon što je Mihailo VIII Paleolog izbacio krstaše i povratio grad, Pahimer se s nikejskim dvorom preselio u Carigrad.
Kao knjižvnik Georgije Pahimer poznat je najviše po svom istoriografskom delu Istorijski opisi (Συγγραφικαὶ ἱστορίαι, 13 knjiga), u kome – nakon uvoda, gde obrađuje razdoblje od 1255. do 1261. godine – govori o periodu od 1261. do 1308. godine. Savremenik je događaja koje opisuje, i njegovo delo predstavlja jedino opširno istorijsko delo grčkog istoka toga doba. Pahimer daje i važne podatke o Južnim Slovenima, o kojima govori s oholim potcenjivanjem i prezirom, što je, uostalom, karakteristično i za druge vizantijske pisce ove epohe. U odnosu prema zapadnoj Evropi Pahimer ima naglašen grčko-pravoslavni stav, te oštro odbija uniju sa rimskom crkvom i često se upušta u dugačka dogmatska raspravljanja, što je opet tipično i za dalju istoriografiju epohe Paleologa.
Pored ovog istoriografskog dela, za sobom je ostavio mnoge retorske sastave i progymnasmata, jedan pregled Aristotelove filozofije, mnogobrojna pisma, prafraze govora i pisama Dionisija Areopagita i nekoliko pesama u heksametru na teme iz vlastitog života. Zaninmljiv je i njegov opis Augusteuma, stuba koji je Justinijan bio podigao u crkvi Aje Sofije u čast svojih pobeda nad sasanidskom Persijom.
