Frederick North
Frederick North, 2. earl od Guilforda, KG PC (13. april 1732 - 5. august 1792), poznatiji pod kurtoaznoj tituli Lord North, bio je britanski političar, najpoznatiji po tome što je od 1770. do 1782. vršio dužnost premijera Velike Britanije, i što je pod njegovim mandatom izbila Američka revolucija.
The Right Honourable Earl od Guilforda KG PC | |
---|---|
premijer Velike Britanije | |
Na položaju 28. januar 1770 – 27. mart 1782 | |
Monarh | George III |
Prethodi | Vojvoda od Graftona |
Slijedi | Markiz od Rockinghama |
ministar financija | |
Na položaju 11. septembar 1767 – 27. mart 1782 | |
Monarh | George III |
Premijer |
|
Prethodi | Charles Townshend |
Slijedi | Lord John Cavendish |
ministar unutrašnjih poslova | |
Na položaju 2. april 1783 – 19. decembar 1783 | |
Monarh | George III |
Premijer | Vojvoda od Portlanda |
Prethodi | Thomas Townshend |
Slijedi | Earl Temple |
Član za Banbury | |
Na položaju 1754 – 4. august 1790 | |
Prethodi | John Willes |
Slijedi | Lord North |
Lični detalji | |
Rođenje | Piccadilly, Middlesex, Engleska, Kraljevina Velika Britanija | 13. 4. 1732.
Smrt | 5. 8. 1792. (dob: 60) Mayfair, Middlesex, Engleska, Kraljevina Velika Britanija |
Počivalište | All Saints' Church, Wroxton |
Politička stranka | Torijevska stranka |
Ostale političke afilijacije | Vigovska stranka |
Supružnik/ci | Anne Speke (v. 1756) |
Djeca | 6, među kojima George, Francis i Frederick |
Roditelji | Francis North, 1st Earl of Guilford Lady Lucy Montagu |
Alma mater | Trinity College, Oxford |
Potpis |
Rođen je u plemićkoj porodici, a poznati filantrop Lord Darthmouth mu je bio polubrat. Obrazovao se na Oxfordu i putovao po Evropi prije nego što je 1754. započeo političku karijeru u Domu komuna. Iako je ispočetka nominalno pripadao vigovcima, sa vremenom je počeo simpatizirati torijevce, iako će kao ministar sudjelovati u nekoliko vigovskih vlada, stekavši reputaciju solidnog administratora.
Premijerom je postao nakon što je njegov prethodnik, Vojvoda od Graftona, prisiljen na ostavku zbog odbijanja da vojnom intervencijom spriječi francusku invaziju i aneksiju Korzike. North je prije toga postao blizak kralju Georgeu III sa kojim je kao torijevac dijelio konzrevativne stavove i antipatije prema vigovskoj eliti koja je bila dominirala Parlamentom i britanskom politikom. Na samom početku mandata je oštrim nastupom u Falklandskoj krizi prisilio Špance da napuste okupirane Falklandske otoke te je stekao izuzetnu popularnost.
Njegova politika prema Sjevernoj Americi, odnosno 13 kolonija, bila je tvrdolinijaška, odnosno zalagao se za mjere kojim bi se buntovni sjevernoamerički kolonisti "doveli u red". To je godine 1775. eskaliralo u oružani sukob nakon koga su pobunjenici proglasili nezavisnost, odnosno novu enitet poznat kao Sjedinjene Američke Države. Northove pokušaje da uguši pobunu je znatno otežala francuska intervencija na strani pobunjenika, a kojoj se pri tome priključila Španija. Britanija je do 1780. godine ostala bez saveznika i bila prisiljena ratovati na raznim bojištima širom svijeta, postavši financijski i materijalno iscrpljena; to se odrazilo u Northovoj odluci da u britanske oružane snage počne primati katolike, a što je izazvalo duboko nezadovoljstvo u antikatoličkim krugovima u Engleskoj, pa čak i nerede na londonskim ulicama. Godine 1781. je poraz u bitci za Yorktown označio de facto kraj britanskih pokušaja da sjevernoameričku pobunu uguši vojnom silom.
Sljedeće godine je Northu Parlament izglasao nepovjerenje, te je on postao drugi po redu premijer u historiji Britaniji prisiljen položaj napustiti na taj način. Northa je zamijenio vigovac Lord Rockingham koji se zalagao za blag pristup kolonijama. Godine 1783. je nakratko postao ministar unutrašnjih poslova u vladi vojvode od Portlanda, pri čemu je sklopio dotada nezamislivu koaliciju sa radikalnim republikancem Charlesom Jamesom Foxom. Karijeru mu je okončalo imenovanje Williama Pitta Mlađeg za premijera.
Vanjske veze
uredi- More about Lord North on the Downing Street website.