Flaming Creatures
Flaming Creatures (sh. Plamteća stvorenja) je američki crno-bijeli srednjemetražni crno-bijeli igrani film snimljen 1963. u režiji Jacka Smitha, poznat kao jedno od najznačajnijih ostvarenja njujorške underground scene 1960-ih, ali i po tadašnje standarde neuobičajeno eksplicitnom erotskom sadržaju i "zabranjenim" seksualnim temama koji su ga učinili jednim od najkontroverznijih ostvarenja svog vremena.
| Flaming Creatures | |
|---|---|
| Režija | Jack Smith |
| Producent | Jack Smith |
| Uloge | Piero Heliczer Frances Francine Sheila Bick Joel Markman Mario Montez (kao Dolores Flores) Arnold Rockwood Judith Malina Marian Zazeela |
| Datum(i) premijere | 29. 4. 1963 (New York)
|
| Trajanje | 43 min. |
| Zemlja |  Sjedinjene Države |
| Jezik | engleski |
| Budžet | 300 $ |
Okvirni zaplet filma je posjet grupe mornara muzičkom studiju koji je opsjednut duhovima, a što služi kao podloga za niz scena u kojima protagonisti, među kojima je veliki broj transvestita i hermafrodita, konzumiraju drogu, prakticiraju ili otvoreno opisuju različite oblike parafilije, uključujući scene orgija i fingiranog silovanja u vidu kunilingusa. Jedan od glavnih motiva je spolni ambiguitet, pa se tako scene često prekidaju naizmjeničnim zamrznutim kadrovima gole ženske dojke i muškog penisa.
Film je snimljen sa minimalnim budžetom i bez profesionalnih glumaca, a prema nekim navodima, Smith je osoblje plaćao u "naturi", bilo drogom bilo pružanjem vlastitih seksualnih usluga. Premijerno je prikazan u njujorškoj dvorani Bleecker Street Cinema,[1] ali je odmah nakon toga sve primjerke zaplijenila policija, a sudovi države New York ga zabranili ustvrdivši da krši zakone protiv opscenosti. Sudski procesi koji su uslijedili, kao i zabrane u još nekoliko država i teritorija, su Smitha učinila poznatim u američkoj javnosti, odnosno učinili ikonom njujorške umjetničke underground scene.
Sudski procesi koji su slijedili su, također, imali i određene političke posljedice, s obzirom da je nekoliko godina kasnije Abe Fortas, sudac Vrhovnog suda i kandidat predsjednika Johnsona za predsjednika tog tijela, izrazio mišljenje da Flaming Creatures ne predstavlja opscenost te da mu se može dozvoliti snimanje. Taj je stav razbjesnio konzervativni dio javnosti, pa je 1968. godine James Clancy, katolički akitivist iz udruženja Građani za pristojnu književnost u Washingtonu organizirao projekciju filma za senatore koji su trebali odlučiti o njegovom izboru.[2] Fortas je na kraju bio prisiljen povući nominaciju.
Flaming Creatures je, sa druge strane, izazvao oduševljenje među gej publikom, ali i među mlađim dijelom inteligencije, što je uključilo znamenitu publicisticu Susan Sontag, koja ga je 1966. godine proglasila "modernim umjetničkim djelom". Sa druge strane, dan-danas se vode rasprave o tome je li Flaming Creatures pornografski, eskperimentalni i art film, odnonso umjetnički perfomans zabilježen na filmskoj vrpci, ili kombinacija svega toga.
Izvori uredi
- ↑ Geoffrey Hendricks, Critical Mass: Happenings, Fluxus, Performance, Intermedia, and Rutgers University, 1958-1972 (Rutgers University Press, 2003; ISBN 0-8135-3303-1), p. 186.
- ↑ Silverstein, Mark. Judicious Choices: the New Politics of Supreme Court Confirmations. New York: W.W. Norton &, 2007. Print.ISBN 0-393-93044-0