Evaristo Pérez de Castro
Evaristo Pérez de Castro y Colomera (26. oktobar 1769 - 28. novembar 1849) bio je španski političar i diplomat koji je od 1839. do 1840. vršio dužnost premijera Španije.
| Najodličniji Evaristo Pérez de Castro | |
|---|---|
 | |
| premijer Španije | |
| Na položaju 9. decembar 1838 – 20. jul 1840 | |
| Monarh | Maria Christina |
| Prethodi | Bernardino Fernández de Velasco |
| Slijedi | 1. markiz od Valdeterraza |
| Lični detalji | |
| Rođenje | 26. 10. 1769. Valladolid, Spain |
| Smrt | 28. 11. 1849. (dob: 80) Madrid |
| Politička stranka | Realista Moderado |
| Religija | katolik |
Karijeru je započeo za vrijeme rata sa francuskim okupatorima kao jedan od zastupnika kadiškog Cortesa i zagovornika tamo donešenog Ustava. Nakon završetka rata je služio kao španski ambasador u gradovima Hanse, a u vrijeme liberalnog režima 1820. godine postao ministar vanjskih poslova. Po slomu liberalnog režima je otišao u egzil u Francusku, odakle se vratio po smrti kralja Ferdinanda VII.
Perez de Castro se priključio Umjerenoj stranci koja se zalagala za transformaciju Španije u ustavnu monarhiju po uzoru na francusku Julsku monarhiju. Njegovi su stavovi počeli skretati udesno nakon uvođenja Ustava 1837. godine. Bio je izuzetno blizak regentici Mariji Christini i zahvaljujući njoj je početkom 1839. postao premijer. Za vrijeme njegovog mandata je konvencijom u Vergari okončan iscrpljujući Prvi karlistički rat. Njegovi pokušaji da ojača položaj svoje stranke izbornim zakonima koji su favorizirali višu klasu su doveli do sukoba sa progresistima, pod čijim se pritiskom Maria Christina 1840. godine odrekla regenstva i prepustila ga popularnom progresističkom generalu Esparteru. Tada je Perez de Castro podnio ostavku i otišao ponovno u egzil. Iz njega se vratio 1843. godine.
Vanjske veze uredi
