Wikipedija

Eparhija žička

Žička eparhija jedna je od najstarijih, najvećih i najuticajnijih episkopija Srpske pravoslavne crkve. Njen teritorij proteže se od Rudnice pa sve do Moravaca (kod Ljiga) i od Brusa do Bajine Bašte. Sjedište je eparhije u Kraljevu, a njen je sadašnji episkop Justin.

Eparhija žička
Srpska pravoslavna crkva
Osnovne informacije
Država Srbija
Sjedište Kraljevo
Broj manastira 26 (9 muških, 17 ženskih)
Broj monaha i monahinja 211
Arhijerej
Eparhijski arhijerej Justin]
Čin arhijereja Episkop
Titula arhijereja Episkop žički

Od ostalih većih gradova u sastav eparhije ulaze Čačak, Požega, Gornji Milanovac, Ljig i drugi. U okviru ove eparhije nalaze se značajniji manastiri: Žiča, Studenica, Ljubostinja, Rača, Gradac, kao i ovčarsko-kablarski manastiri i mnogi drugi.

Povest uredi

Eparhija je nazvana po manastiru Žiči koji se nalazi oko pet kilometara daleko od Kraljeva. U Žiči se u vrijeme svetoga Save nalazilo prvo sjedište autokefalne srpske Crkve. Sam Sava odatle je upravljao novom samostalnom Crkvom.

1221. godine je održan veliki državno-crkveni sabor u novom manastiru Žiča. Pošto je stekla autokefalnost, srpska crkva je ohrabrivala širenje pravoslavlja i kulta dinastije Nemanjić.[1] Na saboru je arhiepiskop Sava papinom krunom krunisao svog brata Stefana Nemanjića za kralja, te Raška postaje kraljevina. Tom prilikom, Sabor proklinje bogumile, kao i poglavare bosanske crkve koja je pružala utočište prognanih hrišćanima:

I razglasiti svima: Rastudije bosanski i Radomir i Dražilo i Tolko i Tvrdoš i svi koji se nazivaju hrišćani i hrišćanice a ne klanjaju se svetim ikonama i krstu časnomu, da budu prokleti."

– Odluka Žičkog Sinoda pravoslavne crkve[2]

Posle sabora su dovedene bogumilske starešine, koje su ispitivane i pokrštavane, a neke je i Sava lično isledovao: "A one koji su propovedali jeres zadrža sa sobom kod crkve i nasamo ih tačno ispita."[3] Nakon sabora je došlo do novih progona bogumila u Raškoj, a one koji nisu pristali da se odreknu svoje vere i pređu na pravoslavlje, "s velikim beščašćem iz cele svoje zemlje izgonjahu."[4]

Žička eparhija u novijem razdoblju ima veliki uticaj. 2004. godine je u “Pravoslavlju“, glasilu Srpske pravoslavne crkve, objavljeno saopštenje Žičke eparhije kojim se traži klerikalizacija Srbije, odnosno proglašenje pravoslavlja državnom verom:

Eparhija Žička smatra da prvo treba doneti ustav kojim će se pravoslavlje proglasiti državnom verom, a Srpska pravoslavna crkva državnom crkvom, pa onda na toj osnovi pisati zakon.[5]

Episkopi uredi

Eparhija se do 26. juna 1884. zvala Užička, tada je promenila ime u Žička. Episkopi od 1831. godine su:

Manastiri uredi

U Eparhiji je 26 manastira (9 muških i 17 ženskih) sa 211 monaha i monahinja:

Izvori uredi

  1. ↑ McDaniel, Gordon (1989) [XIV vek] „Uvod” Danilovi nastavljači Beograd: Prosveta ISBN 9788607004423 OCLC 243714767. Pristupljeno 23. oktobar 2011 »Odnedavno samostalna, srpska crkva;... ohrabrila je širenje pravoslavnog hrišćanstva i podržavala razvoj kulta dinastije Nemanjića.« 
  2. ↑ Navedeno prema: Miodrag M. Petrović: Pomen bogumila - babuna u zakonopravilu svetoga Save i "Crkva bosanska", Beograd, 1995. godine
  3. ↑ „Teodosije, Žitije Svetog Save”. Arhivirano iz originala na datum 2016-07-19. Pristupljeno 2012-04-02. 
  4. ↑ Željko Fajfrić, Sveta loza Stefana Nemanje
  5. ↑ Zašto Tadić sedi u Sinodu SPC?

Vidi još uredi

Spoljnje veze uredi

Izvor: https://sh.wikipedia.org/w/index.php?title=Eparhija_žička&oldid=41568531