Doris Duranti (25. april 1917 – 10. mart 1995) bila je italijanska glumica, koja je uživala status filmske zvijezde krajem 1930-ih i početka 1940-ih. Popularnost su donijeli tzv. filmovi bijelih telefona, a s vremenom je stvorila žestoko suparništvo sa kolegicom Clarom Calamai. Ono se, između ostalog, odrazilo i kroz njenu odluku da 1942. godine u filmu Carmela nastupi golih grudi, potaknuta presedanom koji je Calamai napravila u svom filmu La cena delle beffe. Na karijeru Doris Duranti je značajan uticaj imala njena ljubavna veza sa Alessandrom Pavolinijem, ministrom narodne kulture u fašističkoj vladi; nakon pada Mussolinijevog režima 1943. godine se sa Pavolinijem povukla na sjever te u novoosnovanoj Italijanskoj socijalnoj republici snimila nekoliko filmova u venecijanskom studiju Cinevilkaggio. Na kraju rata, nedugo nakon prije nego što će ga partizani uhvatiti i pogubiti, Pavolini joj je omogućio da pronađe utočište u Švicarskoj. Odatle je emigrirala u Dominikansku Republiku gdje će, usprkos povremenih nastupa u poratnim filmovima, provesti najveći dio ostatka života.

Doris Duranti
glumica
Biografske informacije
Rođenje(1917-04-25)25. 4. 1917.
Livorno, Italija
Smrt10. 3. 1995. (dob: 77)[1]
Santo Domingo, Dominikanska Republika
Profesionalne informacije
Zanimanjeglumica
Opus
Djelatni period1935-1975

Filmografija

uredi

Izvori

uredi
  1. „Doris Duranti”. BFI. Arhivirano iz originala na datum 2015-10-15. Pristupljeno 27 December 2012. 

Vanjske veze

uredi