Donat Veliki
Donat od Casa Nigrae, poznatiji kao Donat Veliki (latinski: Donatus Magnus, ? - 355) bio je kršćanski biskup Kartage, poznat po svojim radikalnim stavovima koji su kasnije postali poznati kao donatizam, odnosno kao jedna od ličnosti važnih za nastanak velike donatističke šizme među kršćanima Sjeverne Afrike.
O njegovom porijeklu i životu postoji malo podataka, uglavnom porijeklom od "pravovjernih" kršćanskih pisaca koji su njega i njegove sljedbenike smatrali hereticima. Prije dolaska u Kartaginu je bio biskup grada Casae Nigra, relativno malog grada na ravnicama Numidije. Dio historičara pretpostavlja da je porijeklom bio Berber, odnosno da je u njegovom ruralnom i relativno zabačenom rodnom kraju kršćanstvo, za razliku od razvijene Kartagine imalo glavno uporište među siromašnim seljacima, odnosno snažnu socijalnu notu koja se odrazila i na militantni pokret agonistika. U svakom slučaju, kada je došao u Kartaginu oko 311. ili 313. među kršćanima Kartagine i Sjeverne Afrike je već postojao veliki sukob između dvije frakcije vezane uz različit odnos prema ranijim paganskim progonima, odnosno vjernicima koji su se u ta vremena formalno odrekli vjere u nastojanju da očuvaju imovinu, slobodu i život. Dok su struja, vezana uz biskupe Mensurije i Cecilijan zalagala za "pragmatični" i blagi odnos prema njima, dotle su njihovi protivnici, tzv. rigoristi, okupljeni oko Sekunda, biskupa Tigiste, držali da se samo kršćani beskompromisno spremni na mučeništvo imaju smatrati kršćanima, odnosno da se tzv. lapsima ("posrnulima") i traditorima ("izdajnicima") zapriječi povratak u Crkvu. Sukob između dviju struja je eskalirao kada je 311. Cecilijan svrgnut od rigorista koji su na sinodu svrgnuli Cecilijana i za novog biskupa izabrali Majorina. Iako je Cecilijan dobio podršku pape Miltijada i cara Konstantina, nakon Majorinove smrti je novim biskupom postao Donat. Na tom mjestu je ostao više od trideset godina, sve dok godine 347. nije uhapšen i prognan u Galiju gdje je i umro.