Dionizije Aleksandrijski

Papa Dionizije (latinski: Dyonisius), također poznat i kao Dionizije Veliki, je bio četrnaesti nadbiskup, odnosno papa Aleksandrije (poglavar crkve od koje su nastale Koptska crkva i Aleksandrijska pravoslavna crkva) u periodu od 248 do 265.

Papa Dionizije od Aleksandrije

Rođen/a kraj 2. i početak 3. vijeka
Umro/la 17. novembar 265.
Kalendar svetaca 17. novembar[1]

Bio je učenik Origena i uticajni teolog.[2]

Život

uredi

Rodio se u bogatoj paganskoj porodici, a na kršćanstvo se preobratio u starijoj dobi, nakon vizije u kojoj mu je Bog rekao da počne proučavati kršćanstvo kako bi se borio protiv hereza. Priključio se Kateheteskoj školi u Aleksandriji i studirao pod Origenom i Heraklom. 231. je postao predstojnik škole, a 248. je naslijedio Herakla na mjestu biskupa Aleksandrije.

Dionizije je tokom života održavao stalnu korespondeciju sa drugim biskupima tadašnjeg Rimskog Carstva; iako je samo jedno od tih pisama sačuvano, ostala je citirao Euzebije iz Cezareje. U njima je tumačio Novi zavjet, ali i davao detaljne opise progona kršćana za vrijeme vladavine cara Decija 250-251. Sam Dionizije je tada bio uhapšen, ali ga je masa kršćana oslobodila iz zatvora i sklonila u pustinju.

Tri godine proveo u zatvoru.[2]

Djela

uredi

Pravila koja je sveti Dionisije izložio u jednom pismu iz 260. godine, upućenom episkopu Vasilidu, na Šestom Vaseljenskom saboru priznata su kao kanonska i obavezna za čitavu Crkvu.[2] Većina radova svetog Dionisija do nas su sačuvana u odlomcima koje navode drugi autori. Jevsevije u svojoj Istoriji navodi fragmente iz knjige „O zavetima".[2]

Izvori

uredi

Eksterni linkovi

uredi


Prethodi:
Herakla
Papa Aleksandrije
248–264
Slijedi:
Maksim