Dinko Gruhonjić
Dinko Gruhonjić (Banja Luka, 15. rujna 1970.), je jugoslovenski, bosanskohercegovački i srpski novinar, docent na Sveučilištu u Novom Sadu, glavni i odgovorni urednik Vojvođanskog istraživačko-analitičkog centra (VOICE), programski direktor i bivši predsjednik Nezavisnog društva novinara Vojvodine (2004 - 2016), kao i šef dopisništva Novinske agencije Beta za Vojvodinu. Javni je zagovarač REKOM-a u Srbiji.
Dinko Gruhonjić
| |
| |
| Na dužnosti 2006 – 2014. | |
| Prethodnik | Petar Petrović |
|---|---|
| Nasljednik | Nedim Sejdinović |
| Rođen/a | 15. 9. 1970. Banja Luka,  Jugoslavija
|
| Prebivalište |  Novi Sad
|
| Alma mater | Univerzitet u Novom Sadu Univerzitet u Beogradu |
| Profesija | novinar |
Više puta je bio predmet verbalnih napada i prijetnji smrću. Zgrada u kojoj stanuje bila je vandalizirana grafitima.
Biografija uredi
Rođen je u Banjaluci, 15. rujna 1970. godine. Osnovnu i srednju školu završava u rodnom gradu, a zatim i Filozofski fakultet u Novom Sadu 1995. godine. Na Odsjeku za medijske studije Filozofskog fakulteta radi od 2005. godine, prvo kao stručni suradnik, pa nastavnik vještina i potom docent. Magistrirao je na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu 2010. godine, dok je doktorat obranio 2016. godine na Fakultetu političkih nauka Sveučilišta u Beogradu. Govori engleski jezik i autor je više naučnih radova, publikacija i udžbenika. U svojoj karijeri, surađivao je i radio za brojne medije, kao i sa brojnim nevladinim organizacijama. Oženjen je Aleksandrom Đurđev Gruhonjić, s kojom ima sina Davida i kćerku Dunju.
Karijera uredi
Gruhonjić se počeo baviti novinarstvom nakon diplomiranja. Za sebe kaže da je mogao biti ili košarkaš ili novinar. Prve novinarske pokušaje imao je u banjalučkoj gimnaziji, gdje je izdavao svoje fanzine, a potom je u Elektrotehničkoj školi uređivao školski list LET. Novinarsku karijeru započinje kao dopisnik magazina “Novi prelom” iz Banjaluke, 1996. godine. Takođe, bio je član prve redakcije novosadskog Radija 021, 1997. godine, koju napušta zajedno sa gotovo kompletnom redakcijom, zbog pokušaja cenzure. Bio je jedan od osnivača produkcije UrbaNS, 1997. godine, a iste godine počinje raditi i za Vojvođanski građanski list “Nezavisni” (1997-1999), iz kojeg odlazi sa mesta odgovornog urednika. Iste 1997. godine započinje karijeru u Novinskoj agenciji Beta, za koju radi i danas, kao šef dopisništva za Vojvodinu. Nakon NATO bombardiranja SRJ 1999. godine, postaje dopisnik Radija Slobodna Europa i agencije Reuters. Sa Radija Slobodna Evropa prelazi na Deutsche Welle, 2000. godine, sa kojim i dalje surađuje. Između ostalih, surađivao je sa AFP-om, Institutom za izveštavanje o ratu i miru (IWPR), RTV Pančevo, RTCG, kao i sa tjednicima Reporter i NIN, te istraživačkim portalom BIRN. Bio je producent dokumentarnih filmova na temu posleratnog pomirenja i tranzicione pravde.
Od 2004. godine izabran je za predsjednika Nezavisnog društva novinara Vojvodine (NDNV). U prvom mandatu, do 2008. godine, zajedno sa kolegom Nedimom Sejdinovićem i grupom mlađih članova, revitalizira ovo najstarije nezavisno novinarsko udruženje na jugoslovenskom prostoru. Gruhonjić je bio predsjednik NDNV-a u još dva mandata, do 2016. godine. Nakon toga, on postaje programski urednik ovog udruženja, a potom i programski direktor. Glavni je urednik Vojvođanskog istraživačko-analitičkog centra (VOICE) od 2014. godine. Takođe, Gruhonjić je zamenik glavne urednice informativnog Portala građanske Vojvodine Autonomija. Jedan je od osnivača koalicije nevladinih organizacija Građanska Vojvodina, 2006. godine. Iste godine, ova koalicija bila je jedan od organizatora antireferendumske kampanje protiv usvajanja novog Ustava Srbije. Član je regionalne koalicije nevladinih organizacija i pojedinaca Igmanska inicijativa, od 2005. godine, kao i regionalne koalicije REКOM od 2007. godine, čiji je javni zagovarač od 2011. godine. Učestvovao je i organizirao antifašističke i građanske proteste u Novom Sadu. Jedan je od pokretača inicijative da popularni prolaz u centru Novog Sada dobije ime po Srđanu Aleksiću. Gruhonjić je učesnik, organizator i moderator brojnih tribina, okruglih stolova, panel diskusija, na temu medijskih politika i građanskog i antifašističkog aktivizma. U nekoliko navrata bio je predsjednik i član komisija pri Ministarstvu kulture i informisanja Republike Srbije i pri Pokrajinskom sekretarijatu za informacije Autonomne pokrajine Vojvodine.
Gruhonjić od 2005. godine radi na Odsjeku za medijske studije Filozofskog fakulteta u Novom Sadu, prvo kao stručni saradnik, zatim kao nastavnik vještina i potom kao docent. Dobitnik je više novinarskih priznanja, kao što su Nagrada za novinarsku etiku i hrabrost “Dušan Bogavac”, koju dodeljuje Nezavisno udruženje novinara Srbije (NUNS) i Novinar godine agencije Beta. Dobitnik je i priznanja iz oblasti građanskog aktivizma, poput priznanja Кoalicije protiv diskriminacije, kao i priznanje Ambasador tolerancije, za promovisanje tolerancije, pod pokroviteljstvom Skupštine i Izvršnog veća Autonomne pokrajine Vojvodine.
Zbog svojih stavova, često je na meti napada, koji su obuhvatali i prijetnje porodici. Gruhonjić je dosljedni kritičar nacionalizma, šovinizma, klerikalizma, fašizma, neonacizma. Dosljedni je kritičar odnosa države i građana prema ratovima iz devedesetih godina 20. veka i veličanju kulta ratnih zločinaca. Pobornik je teze da bez suočavanja sa prošlošću nema sretne budućnosti na jugoslovenskom prostoru.
Bibliografija uredi
- Diskurs agencijskog novinarstva (2011)
- Ničim izazvana zbirka: novinski eseji (2012)
- Hibridni novinarski žanrovi (2021)
