Desiderio da Settignano
Desiderio da Settignano (Settignano, između 1428./1431. - Firenca, 1464.), bio je firentinski skulptor, čija su djela, naročito njegovi mramorni bareljefi, bili bez premca u 15. vijeku zbog suptilnosti i tehničkog dometa.[1]
Desiderio da Settignano | |
---|---|
Renesansa | |
Biografske informacije | |
Rođenje | između 1428./1431. |
Smrt | 1464. |
Nacionalnost | Talijan |
Opus | |
Polje | skulptura |
Praksa | Firenca |
Znamenita djela | |
Grobnica Carla Marsuppinina (Santa Croce) | |
Influencija | |
Biografija
urediDesiderio je odrastao u klesarskoj familiji, pa je već 1453. ušao u firentinski klesarski ceh. O njegovom školovanju nema podataka, ali se zna da je na njega utjecao skulptor Donatello, naročito sa bareljefima.[1]
Pretpostavlja se da je možda bio Donatellov učenik, ali izgleda da je imao neke veze sa Bernardom Rossellinom.[2] Iako se razlikovao od obojice, ipak je prihvatio njihov stil[2] naročito od Donatella tehniku bareljefa. Kao mlad radio je sa bratom u bottegi pored mosta Santa Trinita, i bio poprilično slavan za života.[1]
Desideriov delikatan, osjećajan vrlo originalan stil ponajviše se manifestira u njegovim senzualnim portretnim bistama žena i djece. Ti lirski komadi prenose širok raspon raspoloženja i emocija, od radosti, do melankolije i zamišljenosti. Njegov osjećaj za formu i vještina rezbarenja mramora etablirale su ga kao majstora bareljefa.[1]
Neke od najznačajnijih bista su one u kojima varira teme; Bogorodice sa djetetom, sv. Ivana i Krista kao dojenčeta.[1]
Nešto iza 1453. Desiderio je isklesao grobnicu Carla Marsuppinina u firentinskoj Bazlici Santa Croce. To je djelo inspirirano grobnicom koju je Bernardo Rossellino napravio za Leonarda Brunija u istoj Bazlici. Desiderio je uvelike posudio Rossellinijev dizajn, tako da su dvije grobnice zapanjujuće slične. Obje imaju luk, skulpturu pokojnika, reljef Bogorodice sa djetetom i scenu sa anđelima koji nose vijenac. Ipak bogati arhitektonski detalji i odlična Marsuppinijeva skulptura čine tu grobnicu izuzetno važnom u historiji firentinske skulpture.[1]
Desiderio je pored tog negdje nakon 1451., isklesao kružni reljef za Brunelleschijevu Kapelu Pazzi u Firenci i dovršio 1461. mramorni oltar za firentinsku Baziliku San Lorenzo, koji se smatra jednim od dekorativnih remek-djela 15. vijeka.[1]
Desiderio je majstorski koristio tehniku bareljefa, slično kao Donatello, tako da su i minimalne rezbarije stvarale velik kontrast i osjećaj dubine.[1]