Capraia (latinski: Capraria) je otok u Italiji koji administrativno podpada pod provinciju Livorno i regiju Toskanu.[2]

Capraia
Podaci
Lokacija Toskana
Livornska provincija
Arhipelag Toskanski arhipelag
Koordinate 43°2′30″N9°48′30″E
Država  Italija
Glavno naselje Capraia
Površina 20 km²
Broj stanovnika 405[1]

Geografija

uredi

Capraia se nalazi na sjeveru Tirenskog mora i treći je po veličini otok Toskanskog arhipelaga. Ima površinu od oko 20 km², dug je 8 km i širok oko 4 km. Kuriozum je da je zapravo bliži je Korzici (31 km) nego Italiji (54 km).[2] Capraia je brdoviti vulkanski otok, a najviši vrh ima 447 m.[3] Čitav otok je jedna administrativna jedinica (općina) Capraia Isola, najmanja u Toskani,[2] u kojoj živi samo 405 stanovnika.[1]

Historija

uredi
 
Karta otoka

Otok Capraia je bio naseljen još od 25. vijeka pne, o čemu svjedoče pronađena oruđa od kremena i opsidijana. Etruščani su se koristili njime kao rezervatom za nabavu drva za svoje livnice na Elbi.[4] Ime je vjerojatno dobio od grčkog Aegylon (Αίγυλλον, dosl. otok koza). Postoji i druga teorija po kojoj je ime dobio od etruščanskog Carpa (dosl. kamen), dakle kameniti otok.[4] Rimski konzul Gnej Pompej uspio je 67. pne. zavladati nad čitavim arhipelagom i od tada do 400. traje Pax Romana. To je bio period kad su patriciji gradili vile na lokalitetu Piana, a prvi kršćanski Cenobiti otkrili otok kao idealno mjesto za mir i kontemplaciju.[4]

Tokom 9. vijeka otok su više put orobili u krvavim napadima Saraceni, tako da su ga stanovnici napustili, pa je ostao nenaseljen oko dva vijeka, sve dok Republika Pisa nije uspjela odbiti Maure s Baleara. Upravo zbog kontinuiranih saracenskih napada stanovništvo se preselilo s Piane na lokaciju današnjeg sela kod luke, a takvo stanje je potrajalo sve dok Republika Pisa nije počela utvrđivati otok. Zaštitu i obranu otoka pojačala je Republika Genova izgradnjom daljnjih fortifikacija kada je u 16. vijeku kupila otok od Pise.[4] Korzikanci sa svojim liderom Pasqualom Paolijem 1867. zauzeli su otok, ali su ga već iduće godine morali prepustiti Francuskoj na osnovu dogovora u Versaillesu, stoga je već tri godine kasnije je vraćen Republici Genovi. Nakon tog je naizmjenično mijenjao gospodare: Engleze, Genovežane i Francuze.[4]

Odlukom Bečkog kongesa Capraia je pripala Kraljevini Sardiniji koja ga je proglasila slobodnom lukom i dozvolila sadnju duhana, sve kako bi ga naselila.[4] Nakon osnivanja Kraljevine Italije, općina Capraia je 1873. dala na korištenje 1/3 otoka Ministarstvu unutarnjih poslova za rad poljoprivredne kaznjeničke kolonije koja je rasformirana 1986. godine.[4] Danas je otok dio ekološke mreže Evropske unije zvane Natura 2000 i Nacionalnog parka Toskanski arhipelag, osnovanog 22. jula 1996. godine.[2]

Privreda i transport

uredi

Glavno naselje i luka sa utvrdom iz 15. vijeka.[3], leži u zaljevu na sjeveroistoku. Malobrojni stanovnici bave se vinogradarstvom, ribarstvom i turizmom, i to ljeti kad otok oživi. Do otoka se može doći brodom ili trajektom iz livornske luke, koja je udaljena oko 64 km.[2]

Izvori

uredi
  1. 1,0 1,1 Italy: Toscana (engleski). City population. Pristupljeno 12. 3. 2019. 
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Il Comune (talijanski). Comune di Capraia Isola. Pristupljeno 12. 3. 2019. 
  3. 3,0 3,1 Capraia Island (engleski). Encyclopædia Britannica. Pristupljeno 12. 3. 2019. 
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 La storia (talijanski). Comune di Capraia Isola. Pristupljeno 12. 3. 2019. 

Vanjske veze

uredi