Bitka kod Torfoua

Bitka kod Torfoua
	Deo Rat u Vendéeu
	; Bitka kod Torfou-Tiffaugesa: žene iz Tiffaugesa priječe put kojim su se vandejski pobunjenici mislili povlačiti pred napadom Majnčke vojske koji je vodio Kléber, slika čiji je autor: Alfred de Chasteignier.
Vrijeme:	19. septembar 1793
Mjesto:	Tiffauges, Torfou, Boussay i Gétigné
Rezultat:	pobjeda vandejskih pobunjenika
Sukobljene strane
Republika Francuska	Katolička i kraljevska vojska
Komandanti i vođe
Jean-Baptiste de Canclaux; Jean-Baptiste Annibal Aubert du Bayet; Jean-Baptiste Kléber; Louis Antoine Vimeux; Jean Boüin de Marigny	Maurice d'Elbée ; Louis de Lescure ; François-Athanase de Charette ; Charles de Bonchamps; Charles de Royrand
Snaga
2000 ljudi (na početku); 4000 ljudi (uz pojačanja)	20000 ljudi
Žrtve i gubici
200 mrtvih; 800 ranjenih	200 mrtvih

Bitka kod Torfoua ili bitka kod Tiffaugesa^[1] se odigrala 19. septembra 1793. godine na zapadu Francuske za vrijeme Rata u Vandeji izmeđui snaga republikanske vlade na jednoj, i vandejskih kontrarevolucionarnih pobunjenika na drugoj strani. Do bitke je došlo za vrijeme ofanzive koju su republikanske snage početkom septembra pokrenule protiv pobunjeničke teritorije u Vandeji, a u kojoj je važnu ulogu igrala Majnčka armija, sastavljena od veterana Rata Prve koalicije; njen je cilj, između ostalog, bio uspostaviti kopnene komunikacije između republikanskih uporišta u Nantesu i La Rochelleu. Majnčka armija, u kojoj se posebno istakao general Jean-Baptiste Kléber je tokom prvih nekoliko okršaja lako odbacila pobunjenike, te se činilo da će isto biti u mjestu Torfou gdje su republikanci stigli 18. septembra navečer. Pobunjeničke snage, kojima je zapovijedao Charette, je zahvatila panika te su počeli bježati na jug, ali su im se na putu ispriječile žene iz mjesta Tiffague i počele ih grditi zbog kukavičluka i tražiti da se vrate natrag u borbu. To su sljedeći dan učinili, i to upravo u trenutku kada su Charetteu stigla pojačanja pod vodstvom d'Elbéea, Lescurea i drugih pobunjeničkih vođa. Time su pobunjenici stekli značajnu brojčanu nadmoć nad republikancima te krenuli u kontranapad. Kléber je brzo shvatio da se u našao u teškoj situaciji, te je naredio povlačenje i usprkos ranjavanja uspio svoje trupe povući na sjever u kakvom-takvom redu; odstupnicu mu je čuvao bataljon lovaca pod Chevardinom koji je izginuo do posljednjeg čovjeka. Pobunjenici su nastavili napredovati i stigli do Gétignéa gdje je u međuvremenu stiglo pojačanje i republikancima. Sljedeći dan nije bilo borbe i bitka je tako završila, ali su pobunjenici uspjeli tokom sljedećih dana povratiti značajan dio teritorije. Bitka kod Torfou-Tiffaguesa, u kojoj su republikanci imali značajne gubitke, u velikoj je mjeri ponovno podigla prethodnim porazima uzdrman moral pobunjenika.

Izvori

↑ Ernest Colon : Cartes de lieux de batailles durant la guerre de Vendée

Literatura

Émile Gabory (2009). Les Guerres de Vendée. Robert Laffont. Gabory. , p. 254-265.
Yves Gras (1994). La Guerre de Vendée (1793-1796). Economica. Gras. , p. 71-74.
Jean Tabeur (2008). Paris contre la Province, les guerres de l'Ouest. Economica. Tabeur. , p. 133-135.

Vanjske veze

[Ernest_Colon-1] Ernest Colon : Cartes de lieux de batailles durant la guerre de Vendée

[1]