Brsjaci
Brsjaci (Berziti, Verziti) su bili južnoslavensko pleme koje se prvi put spominje pod imenom Verzeti ili Velegezeti u djelu Čuda sv. Dimitrije, vezano za opsadu Soluna. Tad je brsjački knez Akamir 799. godine zajedno sa Heladicima (današnji Grci) bio je na čelu komplota protiv bizantske carice Irene I. Akamir je u to vrijeme bio nezavisni slavenski arhont (bizantski namjesnik) u oblasti Verzetija, koja se prostirala po Makedoniji i južnoj Tesaliji. Prisutnost slavenskih plemena u Tesaliji dokazana je arheološkim nalazima iz 7. st. - 9. st., i brojnim slavenskim (arhaičnim) toponimima koji su opstali do današnjeg dana.
Porijeklo i historija Brsjaka
urediBrsjaci kao i ostali makedonski Slaveni pripadaju južnoj slavenskoj grupi takozvanih Sklavina. Oni su jedno od osam slavenskih plemena koja su se naselila na području Makedonije (Brsjaci, Smoljani, Strumjani, Dragoviti, Sagudati, Rinhini, Velegeziti i Veniti)[1]). Brsjaci su se naselili u zapadnu Makedoniju, osobito oko Ohrida, južno Kosovo i južnu Srbiju (kraj oko Preševa).[2]
Bavarski geograf Bavarus iz 9. st. zabilježio je da su Berziti/Verziti nastanjivali današnje teritorije istočne Njemačke, zapadne Češke i jugozapadne Poljske, točnije prostor između gradova Bautzen - Erfurt - Prag - Krakov[3]. U 9. st., Berziti su još postojali kao zasebni etnos u centralnoj Evropi i držali pod sobom 10 gradova (Verizane ciuitates X).
Berzitska kneževina
urediBerziti su zajedno sa zatečenim domorodačkim makedonskim stanovništvom, u 7. st formirali kneževinu Sklaviniju. Poznati bizantski historičar i monah Theophanes Confessor u svom djelu Kronografija navodi da su Berziti kao vazali plaćali porez prvo Bizantu, a od 9. vijeka Prvom bugarskom carstvu.[4]
Izvori
uredi- ↑ „Историја на македонскиот народ“, Др. Блаже Ристовски.
- ↑ „The ethnic group Brsyak, portal soros.org (12. 01. 2011.)”. Arhivirano iz originala na datum 2008-10-06. Pristupljeno 2011-01-12.
- ↑ Descriptio civitatum et regionum ad septentrionalem plagam Danubii, Geographus Bavarus
- ↑ Teofan: Kronografija, str. 447,10–13