Beringen (Belgija)
Beringen je grad od 47,217 stanovnika.[1], na istoku Belgije u Flandriji.
Beringen
| |
|---|---|
 | |
| Koordinate: 51°02′N 05°13′E / 51.033°N 5.217°E | |
| Država |  Belgija
|
| Regija | Flandrija |
| Zajednica | Flamanska zajednica |
| Provincija | Limburg |
| Vlast | |
| - Gradonačelnik | Thomas Vints |
| Površina | |
| - Ukupna | 78.3 km²[1] |
| Visina | 39[1] |
| Stanovništvo (2022.) | |
| - Grad | 47,217[1] |
| - Gustoća | 603 stan. / km²[1] |
| Vremenska zona | CET (UTC+1) |
| Poštanski broj | 3580–3583 [1] |
| Pozivni broj | 011[1] |
| Karta | |
  Beringen | |
Geografske karakteristike uredi
Beringen se nalazi na Albertovom kanalu udaljen dvadesetak km sjeverozapadno od Hasselta.
Kraj u kom se nalazi je brežuljkast, kroz sam centar protiče potok Zwarte Beek (pritoka Demera).[2]
Historija uredi
Beringen je nastao negdje krajem 8. vijeka, kao feud opatije iz Corbia u Pikardiji, čiji je opat Sveti Adelard, bio nećak Pipina Malog. Vremenom je postao domena grofova od Borgloona, koji su mu 1211. dodjelili gradska prava, a 1239. to ponovno potvrdili uz privolu opata od Corbia.[2]
Ubrzo nakon tog grad je opasan zemljanim bedemom sa tri gradska vrata. Od 1366. postao je domena Kneževine-biskupije Liège Od 13. do 15. vijeka Beringen je egzistirao kao malo regionalno prosperitetno trgovište, zahvaljujući proizvodnji tkanina.[2]
Zbog povoljnog položaja na raskršću trgovačkih ruta, Beringen je tokom 15, 16 i 17. vijeka bio višekratno opsjedan, zauziman i razaran. Posljednji put 1654. od strane trupa Karla Aleksandra od Lotaringije, tako temeljito da je nakon tog spao na selo.[2]
Oporavio se tek nakon otkrića ugljena 1902. kad je izrastao u rudarski centar i doživio značajan porast stanovništva.[2]
Posljednji aktivni rudnik u Provinciji Limburg zatvoren je 1992. preživio je samo rudnik u Beringenu – kao mjesto Flamanskog muzeja rudarstva.[3]
