Belo Brdo (Leposavić)
Za ostale upotrebe, v. Belo Brdo.
Koordinate: 43° 14′ 06" SGŠ, 20° 49′ 18" IGD
Belo Brdo je naselje u opštini Leposavić na Kosovu i Metohiji. Površina katastarske opštine Belo Brdo gde je atar naselja iznosi 2.154 ha. Selo se nalazi 19 km severno od Leposavića i 4 km južno od Pančićevog vrha (najviši vrh Kopaonika 2017 metara nadmorske visine).
| Belo Brdo | |
|---|---|
| Osnovni podaci | |
| Država |  Srbija
|
| Pokrajina | Kosovo i Metohija |
| Upravni okrug | Kosovskomitrovački |
| Opština | Leposavić |
| UNMIK | Leposavić |
| Stanovništvo | |
| Geografija | |
| Koordinate | 43°14′06″N 20°49′18″E / 43.2350°N 20.8217°E |
| Nadmorska visina | 1014 m |
  Belo Brdo Belo Brdo (Srbije) | |
Po geografskom položaju pripada tipu planinskih sela. U seoskom ataru nalaze se zaseoci : Bazići (1283 m), Marusići (1268 m), Sandžak (1100 m), Leskova (953 m ) i Baljaca (865 m), a srednja nadmorska visina sela je 1164 metara.
Iako se selo nalazi na velikoj nadmorskoj visini ono nije van važnijih saobraćajnih komunikacija. Do Belog Brda, preko Drena vodi asfaltni put koji povezuje naselje sa glavnim saobraćajnim putevima koji prolaze Ibarskom dolinom. Makadamskim putem naselje je preko Ostraća povezano sa Leškom.
Po narodnom predanju Belo Brdo je dobilo naziv po belini snaga koji se na njemu zadržavao tokom većeg dela godine. Kao srednjovekovni rudnik olova i srebra Belo Brdo prvi put se pominje 1438. godine. Na stare rudarske jame (šahte) iz perioda antike i srednjeg veka nailazi se u jami rudnika i na Kopaoniku. Latinsko groblje nalazi se ispred seoskog belobrdskog groblja. Tu se primećuju i zidine starog crkvišta zvanog sv. Trojica, a nešto niže nalaze se crkvene zidine zvane Petka.
Period od 1960. do 1980. godine predstavlja zlatno doba rudnika „Kopaonik“ u Belom Brdu. U tom periodu osnovane su stambene kolonije sa stambenim zgradama koje su služile za stanovanje radnika.
Na lokalitetu Nebeske Stolice (1800 m) ekipa istraživača- arheologa Zavoda za zaštitu spomenika kulture u Kraljevu, 1998. godine je započela istraživanje i pronađena je ranohrišćanska bazilika, građena lomljenim i tesanim kamenom sa krečnjačkim malterom kao vezivnim materijalom.
Pored poljoprivrede kojom se stanovništvo uglavnom bavi. U naselju se nalazi i Mesna kancelarija, osnovna osmorazredna škola, zdravstvena stanica, a postoje i trgovinske radnje mešovite robe. Naselje je i sedište mesne zajednice za više okolnih naselja.
Demografija uredi
- popis stanovništva 1948: 337
- popis stanovništva 1953: 633
- popis stanovništva 1961: 916
- popis stanovništva 1971: 651
- popis stanovništva 1981: 360
- popis stanovništva 1991: 265
U selu 2004. godine živi 257 stanovnika i broji 64 domaćinstava. Današnje stanovništvo čine rodovi : Bazići, Daničići, Simići, Milići, Tomići, Gogići, Milosavljevići, Vukadinovići, Đurići, Milojevići, Markovići, Radivojevići, Simonovići, Blagojevići, Oraovčići, Milutinovići.